________________
[ ૫૮ ]
મહાવી
એ કઠિન હતું, શ્રદ્ધા અનુસાર આચરણ તે એથી યે કઠિન હતું અને શ્રદ્ધાને અ ંધશ્રદ્ધાના ખાડામાં પડતી અટકાવવા સા જાગૃત અને વિવેકશીલ રહેવું એ તા અત્યંત કઠિન કાર્ય હતુ. સુલસાના શ્રદ્ધા દ્વાર જેવા અતૂટ હતા તેવી જ એની વિવેક-વિચારની શક્તિ પણ શાશ્વતી જ્યાતિ શીખાની જેમ જવલંત હતી. આ શ્રદ્ધા અને વિવેકની શક્તિથી જ ભ૦ મહાવીરના અંતરના એક ઉજળા ખૂણા મેળવવા સુલસા સદ્ભાગી મની હતી.
રાજગૃહ પહોંચ્યા પછી અંખડને વિચાર થયેાઃ “ ધર્મલાભ તે પહેાંચાડવા છે. પણ સીધા સુલસાને ત્યાં જઈને સમાચાર સભળાવી દેવાથી પૂરા રંગ નહિ જામે. એને ત્યાં જઈશ અને ભ॰ 'મહાવીરના સંદેશે લઇને આવ્યેા છું એમ જાણ્યા પછી તે મારું સ્વાગત કરશે અને ભગવાને પેાતાના મુખેથી ધમ*લાભ પાઠવ્યા છે એમ જાણીને એનાં રામે રામ પ્રફુલ્લિત બની જશે એની કલ્પના થઈ શકે છે. પરંતુ એ રીતે તે એનું અંતર અણુપરખાચું રહી જશે. સુલસા, કઇ તાકાતના મળે ભ॰ મહાવીરની આટલી નિકટ આવી તે નહિ સમજાય,
"7
કૌતુકથી પ્રેરાયેલા અંખડ, પહેલાં શ્રાવક હતા, તે જૈન મુનિના વેશ અને વાણીથી થાડાઘણા પરિચિત હતા. તેણે રાજગૃહી પહોંચી, જાનેા-કસાએલે જૈન મુનિ હાય એવા સ્વાંગ સજ્યા અને સુલસા શ્રાવિકાના આંગ ણામાં જઈને ઊભેા રહ્યો. સુલસાએ શાંતિથી એને સત્કાર્યાં, પણ જ્યારે જૈન મુનિના વેષમાં રહેલા એ