________________
સુલસા
[ ૫૯ ]
પરિવ્રાજકે એક એવી વસ્તુ માગી કે જે કાઈ જૈન સુનિ આચાર-વિચારની દૃષ્ટિએ માગી શકે જ નહિ, ત્યારે સુલસા કઇ મેલ્યા વિના, જેમ આવી હતી તેમજ પાછી વળી ગઈ. અંખડને ખાત્રી થઇ કે સુલસા માત્ર શ્રદ્ધાના ઢગલા નથીઃ માત્ર વેશની પૂજક નથી. મુનિનું અ'ત:સત્ત્વ પળવારમાં પરખી શકે છે.
સુલસામાં વિવેક-વારી તા છે. પણ કદાચ એ બહુ છીછરું હશે. આવેા વિચાર કરીને અખડે બે-ત્રણ ચમત્કાર કરી બતાવવાની પેરવી કરી. ભલભલા ચમત્કારમાં માહાઈ જાય તાં સુલસા જેવી એક સામાન્ય નારીનું શું ગજું? અંખડે સુલસાને સેાળવવાની તરકીખ રચી.
અબડે પ્રથમ સાક્ષાત્ બ્રહ્માનુ' સ્વરૂપ ધરી, રાજગૃહના પૂર્વ તરફના દરવાજે પેાતાનુ આસન જમાવ્યું. બ્રહ્મા પાતે પૃથ્વી ઉપર ઉતરી આવ્યા છે એમ જાણ્યા પછી ગામ ગાંડું' અને એમાં પૂછવાપણું જ કયાં છે ? હજારા ભેાળાં સ્ત્રી-પુરુષા એ બ્રહ્માના વેશધારી પાસે પહોંચી ભક્તિથી પેાતાનાં મસ્તક ઝૂકાવવા મડી ગયાં. અબડ ઉઘાડી આંખે, સૌનાં માં નીહાળતા હતા. તેણે આટલા મોટા સમુદાયમાં સુલસાને ન ભાળી-જેને ખેંચવા માટે આ બધી માયા રચી હતી તે નિરર્થક બનતી જોઈ નિરાશ થવાને બદલે બીજો એક નવા દાવ ખેલવાના નિરધાર કર્યાં.
સુલસા શ્રાવિકા બ્રહ્માના દર્શને ન ગઈ. બ્રહ્મા પ્રત્યે કે ખીજા ધ્રુવ પ્રત્યે એને તિરસ્કાર હતા એવું કંઇ જ નહાતુ. બ્રહ્મા ભલે વિશ્વના વિધાતા હાય પણ