________________
સુલસા
[ ૧૭ ]
પિતાનું જીવન સમપી દેવા તૈયાર હતા તે મહાવીર એક સારથીની પત્ની-સુલસા શ્રાવિકાને, રાજગૃહી જેટલે ઘર ધર્મલાભ મેકલે, ત્રિદંડી જેવા પરિવ્રાજક ની સાથે આશીર્વચન મેકલે એ જૈન સંઘના ઈતિહાસની નાનીસૂની ઘટના નથી.
પરિવ્રાજક સંબડ પણ ઘડીભર તે થીજી ગયે. રાજગૃહીના કેઈ ધનશ્રેણી કે રાજમાતાને ભગવાને આ પ્રકારને સંદેશો પાઠવ્યા હતા તે એને આશ્ચર્ય ન લાગત. એને વિચાર થયેઃ “આવી મેટી વૈભવવંતી રાજગૃહી-એમાં ભગવાનને એકલી સુલસા જ યાદ આવી? બીજા કેઈને નહિ, સુલસાને જે શા માટે? સુલસાએ એવા કયા મહાન પુણ્ય કર્યા હતાં ?”
પરિવ્રાજક સંબડની એ શંકા બરાબર હતી. સુલસા એક સામાન્ય ગૃહિણી હતી. દાન દેવામાં તે અલબત્ત ઉદાર હતી, પણ એકલા દાનની જ વાત કરીએ તો સુલસા કરતાં સવાઈસન્નારીઓને એ વખતે તૂટે નહોતે. એને ત્યાં કૂબેરને ભંડાર નહેતે. સુલસા ઉદાર હોય તે પણ એની સંપત્તિ મર્યાદિત હતી. માત્ર દાનૈશ્વર્યથીએ અમરતા મેળવી જાય એ અસંભવિત હતું. - સુલસા શક્તિશાલિની હતી. એ જ એની વિશિષ્ટતા છે. વિવેકશક્તિ અને શ્રદ્ધા સુલસામાં સંગમ પામી હતી. જાણે કે બે મહાનદીઓના શાંત-ગંભીર નીર સુલતાના સાગર સમા અંતરમાં જઈને સમાઈ જતાં હતાં. એક તે નિ થવચનને વિષે અચળ શ્રદ્ધા સેવવી
