________________
1 ૪૬] મહાવીઓ તે વાઘણ કરતાં પણ વધુ વિકરાળ બને એ વિષે કેને શંકા નહોતી. એટલે શેઠને પિતાના ઘરમાંથી સાચી બાતમી મળે એ સંભવ નહોતે.
પહેલે દિવસે ચંદન વિષે કંઈ સંતોષકારક જવાબ ન મળે. એટલે પિતાની બહેનપણીને ત્યાં રમવા કે વિખત ગાળવા ગઈ હશે એમ માની શેઠે નીરાંત વાળી. બીજે દિવસે પણ ચંદના ન દેખાઈ. ચંદના કયાં ગઈ હશે? ઘરમાં સૌના ઓઠ સીવાઈ ગએલાં દેખાયાં. શેઠ સમજ્યા કે પિતાને અજાણ રાખવા સારુ કઈક પ્રપંચજાળ પથરાઈ છે, પણ એ જાળને - તાંતણે કેમ પકડે એ એક મેટી સમસ્યા થઈ પડી. સેવકે અને સગાઓ જ ત્યાં ફરી બેઠા હોય ત્યાં ધનાવહ જેવા બુદ્ધિશાળી પણ બીજું શું કરી શકે?
ત્રીજે દિવસે એમને પુણ્યપ્રકેપ એકાએક જાગી ઉડ્યો. એમણે હવે જરા સખતાઈથી તપાસ ચલાવવા માંડી. જેને પૂછે તેની આંખમાં ભય તરવરતે તેમણે નીહાળે. એક પેશીમાએ છેડી હીમત દાખવી. એને મૂળા શેઠાણુની બીક જ નહતી એમ નહિ પણ મડદા ઉપર વીજળી પડી તે યે શું કરવાની હતી, એમ માની એણે શેઠની પાસે ખરી હકીક્ત નિવેદન કરી. ડોશીમાએ હવે જીવવાની આશા મૂકી દીધી હતી. મૂળા શેઠાણી બહુ ખીજાશે તે બે દિવસ વહેલી મરીશ એથી દુનીયા કંઈ રસાતળ નહિ પહોંચે, બાકી એક નિર્દોષ અબળાને તે ગમે તે ભેગે પણ છોડાવવી એવું માનીને જ ડોશીમાએ ચંદનબાળા પ્રકરણ ઉપર જે આછો પડદે પડ્યો હતે તે ચીરી નાખે. •
