________________
ત્રિશલા માતા [૩૩]. જોવા મળે તે સંસારના સર્વ સુખની છેલ્લી સીમાએ પહોંચી ગયા એટલે આનંદ થાય એમ કહે છે, પરંતુ લજજાળુ-વિનયી કુંવર પાસે એ વાત કેમ કાઢવી, કુંવરની સમ્મતિ કેમ મેળવવી એ મૂંઝવણ મટતી નથી.
આખરે ત્રિશલાદેવી તેડ કાઢે છે. પહેલાં તે કુંવરના મિત્રો મારફતે જ એ વાત પહોંચાડીએ” અને એ નિર્ણય સિદ્ધાર્થ રાજા સ્વીકારી લે છે.
મિત્રેના આગ્રહને વર્ધમાનકુંવર દાદ નથી દેતા એમ જાણ્યા પછી લગ્ન માટે સન્મતિ લેવાનું દુર્ઘટ કાર્ય ત્રિશલા દેવીના માથે આવે છે અને તેમાં તેઓ સફળ નીવડે છે. માતાના વાત્સલ્યભાવ પાસે વર્ધમાનકુંવરને નિશ્ચય પણ જાણે કે પીગળી જતું જણાય છે. મિત્રે પાસે અચલ અડગ રહેનાર વર્ધમાનકુંવર, મમતાળુ માતાની સન્મુખ નછૂટકે નમતું મૂકતા હોય એમ લાગે છે.
ભગવાનને હજી ભેગાવળી કમ ભેગવવાના હતા એ વાત આપણે એક બાજુ રાખી મૂકીએ, ગર્ભાવસ્થામાં એમણે માતાને દુઃખ ન દેવાને કરેલે નિશ્ચય ઘડીભર ભૂલી જઈએ. મેરુપર્વતને ડોલાવવાનું સામર્થ્ય ધરાવનાર, વ્રત અને નિયમમાં સિંહ સરીખી શક્તિ દાખવનાર, સંસારના અને અંતરના સંખ્યાબંધ શત્રુસુભટો સાથે એકલે હાથે ઝઝૂમનાર પુરુષ, માતાના સ્નેહમાં રહેલી છુપી શક્તિનું જાણે કે અહીં સન્માન કરે છે. આવી પવિત્ર શક્તિ જેમનામાં છલકાતી હોય તે માતાની જાતિને દીન-દુર્બળ કેમ કહી શકાય ?
