________________
[ ૩૨ ]
મહાદેવીએ
એક દાવમાં એ નિષ્ફળ ગયા એટલે એણે વિકરાળ પિશાચનુ રૂપ ધર્યું અને બીજા કુંવર સાથે પાતે પણ રમવા મ`ડી ગયા. વધ માનકુવરે એની પીઠ ઉપર સ્વાર થઈ એક એવા મુક્કો લગાવ્યા કે પિશાચ પણ કુંટીલતા તજી સીધા ઢાર થઇ ગયા. વહેલી-મેડી આ હકીકત માતા ત્રિશલાના કાને જરૂર આવી હશે. પુત્રને પજવનાર પિશાચ પ્રત્યે એમને રાષ પણુ થયેા હશે. પરંતુ ખાળકો અને યુવાનેાને સાહસ અને નિભ યતાની તાલીમ મળવી જ જોઇએ એમ માની એમણે વધુ માનકુંવરના શક્તિ વિકાસ આડે કેાઇ દિવસ અંતરાય ઊભા કર્યાં હાય એવી હકીકત નથી મળતી.
ક્રમે ક્રમે કુમાર તરુણાવસ્થામાં પ્રવેશ કરે છે. એમના રૂપગુણની ખ્યાતિ સાંભળી રાજા-મહારાજાએ પેાતાની કન્યા માટે સિદ્ધાથ રાજાને કહેણુ મેકલે છે. પરંતુ આ લગ્ન સમધી હકીકત કુમારના કાને કેમ નાખવી એ એક પ્રશ્ન બની રહે છે. સિદ્ધાર્થ રાજા, ત્રિશલા દેવીને કહે છેઃ
“ તમે જ કુંવરને વિવાહ કરવા સમજાવે. પણ ત્રિશલાદેવી એ પ્રસ્તાવને સમર્થન આપતાં સહેજ સ કેચાય છે. કુંવરનેા લગ્નમહાત્સવ પેાતાને જોવા મળે તે સંસારના સર્વ સુખની છેલ્લી સીમાએ પહોંચી ગયા જેટલા આનંદ થાય એમ કહે છે, પરંતુ લજ્રાળુ-વિનયી કુંવર પાસે એ વાત કેમ કાઢવી, કુંવરની સમ્મતિ કેમ મેળવવી એ મૂ`ઝવણુ મટતીનથી.
આખરે ત્રિશલાદેવી તેાઢ કાઢે છેઃ “ પહેલાં તે
27