________________
ત્રિશલા માતા [૩૧] અને ઐશ્વર્યાને પાર નહોતે. પણ એ એશ્વર્યાને અંગે આળસુ, એદી કે પરાવલંબી ન બની જવાય તેની તેઓ સતત ચિંતા રાખતા. પાડોશના રાજાઓને પ્રબળ પ્રતાપ વધતે જતો હતો. તેઓ પોતાના ગણતંત્રને રખેને ભરખી જાય તે ભય આ વૈશાલીના ક્ષત્રિાને રહ્યા કરતે એટલે પણ જેની અંદર ભારે જોખમ સમાયેલા હોય એવી તાલીમ લઈને વૈશાલીના યુવાને યુદ્ધને માટે હંમેશા તૈયાર રહેતા. માતા ત્રિશલાદેવીએ અને પિતા સિદ્ધાર્થ રાજાએ વધમાનકુંવરને કેવળ લાડ જ નહોતા લડાવ્યા. બીજા ક્ષત્રિયકુમાર સાથે, મંત્રી, સામંત, સરદારના કુમાર સાથે વધમાન વિવિધ ક્રીડાઓ કરતા.
એવી રમતને એક પ્રકાર ભ૦ મહાવીરના જીવનચરિત્રમાં મળી આવે છે. એ વખતે ભ૦ મહાવીરની ઉમ્મર આઠ વર્ષથી પણ થોડી ઓછી હતી.
મહાવીર અને એમના સેબતીઓ એક ઊચાઘટાદાર વૃક્ષની ડાળીઓ ઉપર રમતા હતા ત્યાં અચાનક એક ફણધર નાગ દેખાય. સર્ષ કાળનું જ
સ્વરૂપ ગણાય છે. એના એક ડંખમાં ગમે તેવા ‘બળવાનના પ્રાણ હરવાનું ઝેર રહેલું હોય છે. નાગના ભયથી બીધેલા બીજા ક્ષત્રિયકુમારો ચારે કેર નાસી જવા લાગ્યા. પણ મહાવીર તે નિભય હતા. એમણે ડાબા હાથે, દેરડીની માફક પકડીને સાપને દૂર ફગાવી દીધે. એમ કહેવાય છે કે એ નાગ વસ્તુતઃ દેવકુમાર હતે. પ્રભુને બાળક સમજી ડરાવવા આવ્યો હતે.
