________________
માતા દેવાના
[ ૨૩ ]
સુનદાની આંખામાં આભારના આંસુ ઉભરાયાં. એ કહેવા જતી હતી : માતા ! તમને મે' મહુ હેરાન કર્યાં.હું આપની સદાને માટે ઋણી છે. ” એટલામાં તે આશ્રમની બીજી એક બહેન ઢાડતી ઢાડતી આવીને સુનંદાને કહેવા લાગીઃ
“ બહેન ! તમને માતા પ્રેમાનઢા એલાવે છે. ” યુન'દાએ આંખમાંનાં અશ્રુ લૂછી નાખ્યા. તરત જ તે પ્રેમાનંદા પાસે પહાંચી.
પ્રેમાન’દાએ કહ્યું; “ સુનંદા ! હવે પર્યુષણપ ને અહુ દિવસ નથી રહ્યા. આજથી જ આપણે એ પર્વોધિરાજ પવના સ્વાગતની તૈયારી કરવી જોઈએ. કયારેકયાં કેવા પ્રકારની પૂજાએ ભણાવવી અને સૂત્ર– વાંચનની વ્યવસ્થા કઇ રીતે કરવી તે આપણે નક્કી કરવાનુ છે. ગઇ કાલે જ હું તને પૂછવાની હતી, પણ હું ભૂલી ગઈ. ”
સુનંદા મનમાં મેલી પ્રેમાનંદાએ ગઈ કાલે પણ મને જોઇ હતી ? રાજ મને જોતી હશે? જરૂર, માતા દેવાંનદ્યાના જ આ પ્રતાપ હાવા જોઇએ ! માતા દેવાનંઢા જ પેાતાના ભક્તની વહારે આવ્યાં લાગે છે અને આટલા દિવસ એમણે જ મારા સ્વરૂપે મારી વતી આશ્રમનાં બધાં કામકાજ કર્યો લાગે છે !”
X
x
*
સંવત્સરીના પવિત્ર દિવસે આશ્રમકન્યાઓએ ઉપવાસ ર્યાં હતા–રાજની પ્રવૃત્તિ અધ કરી, જિને ભગવાનના ગુણુગાન ગાવા દેરાસરમાં એકઠી થઈ હતી.
