________________
[[૨૪] મહાવીઓ પ્રત્યેક બહેન પિતાપિતાની શક્તિ અનુસાર નૈવેદ્ય લઈ આવી હતી.
ગરીબ સુનંદા પાસે કુટી બદામ પણ નહોતી. એ પરિગ્રહથી તદ્દન અજાણી હતી. જિતેંદ્રદેવના ચરણે ધરવા સારુ પોતાની પાસે, પોતાનું કહી શકાય એવું શ્રીફળ પણ નથી એવું ભાન થતાં એની આંખની પાંપણે સહેજ ભીંજાઈ. .
ભીંજાયેલી આંખે, પાલવથી લૂછી નાંખી જ્યાં પોતાની આસપાસ નજર ફેરવે છે ત્યાં જ એનાં નાના બાળકો સાથે સુનંદાએ જયંતને ઊભેલો જોયો. જયંત અનાયાસે જ આજે આ આશ્રમના જિનચૈત્યમાં દર્શન માટે આવી ચડ્યો હતે.
વીતરાગ ભગવાનને ત્રણેક ખમાસમણ દઈ સુનંદા મનમાં જ બેલીઃ “ભગવન! મુજ રંકના આ અણમૂલા રતને નૈવેદ્યના રૂપમાં સ્વીકારજો! આ બાળક ભણું– ગણને ભારે તપસ્વી બને, આપના શાસન અને સિધ્ધાંતને નિસ્પૃહપણે પ્રચાર કરે એવી શક્તિ પુરજે!”
એ જ વખતે આકાશમાં અણધાર્યો મેઘાડંબર જાઓ અને સુનંદાને “તથાસ્તુ” સંભળાવવા માટે જ દેવતની જેમ આવી ચડ્યો હોય તેમ ભારે ગરવ સાથે પાણીની ધારાવતી સંતપ્ત પૃથ્વીને તેણે તરબોળ બનાવી દીધી.
