________________
માતા દેવાન દ્વા
[ ૧૯ ]
ધીમે ધીમે વિસ્તરતા પ્રેમ સમી સાંઞના મંદ મં પવન સમે। હાય છે. એમાં તેાકાન, ઉન્માદ, અધીરાઇ નથી હાતી. એટલે એ જગતની આંખે બહુ નથી ચડતા. પ્રથમ દૃષ્ટિએ ધાતા પ્રેમ . આંધીની જેમ ચડી આવે છે અને પાછે! અદશ્ય થઈ જાય છે. ક્રમે ક્રમે કેળવાતા પ્રેમ રાજ રાજ સુખદ, સ્વાભાવિક અને ગંભીર મનતે જાય છે. સુના અને જયંત વચ્ચેના પ્રેમે શીતળ–સુગંધી મંદ મંદ વહેતા વાયુનું સ્વરૂપ લીધું. અન્નેએ એક દિવસે વિધિપૂર્વક લગ્ન કર્યા. અને કૌટુખિક જીવન શરૂ કર્યું..
દધિમુખ પર્યંતના શિખર ઉપર ઊભા રહી, સુન દાએ જે સાંસારિકતા અથવા કૌટુબિકતાની સ્વપ્નજાળ રચી હતી, જે સ્વપ્નજાળમાં મત્રમુગ્ધ જેવી બની અહીં સુધી ખેંચાઈ આવી હતી તે બધનાના મેહમાં કેણુ જાણે કેટલાંય વર્ષો નીકળી ગયાં. જયંત અને સુનંદાના સૂરીલા તેમજ તાલબદ્ધ જીવનમાંથી કાણુ જાણે કેટલીયે રાગિણીઓ ઝરીને અનંતતામાં મળી ગઈ.
સ્વભાવે શુદ્ધ, યુદ્ધ અને મુક્ત આત્મા, વાસનાઆના વમળમાંથી કચિત્ ઉપર આવે છે. એને નિજસ્વભાવની કઇંક સ્મૃતિ જાગે છે અને જો સસ્કારી જીવ હાય તા એ પળેાના સદુપયેગ કરી લે છે.
ઘણે વર્ષે સુનંદાના સંસ્કારી આત્મા ફરી એક વાર સાંસારિકતાના મેહમાંથી જાગૃત થયા. એને ધિમુખ પર્વત ઉપરના આશ્રમ, નિરુપાધિક જીવન, અને ઘડેલા ઉચ્ચ આદર્શો સાંભરી આવ્યા. માતા દેવાનંદા જાણે કે
