________________
[૧૮] મહાદેવીએ
પણ અત્યારે પિતે એકલો નથી, શોક કરવાને આ સમય નથી, એટલે તરત જ તેણે હિમ્મત દાખવી લાખાને કહ્યું:
આ બાઈ આપણું મહેમાન છે. તું એમને નહાવા-ધોવાની સગવડ કરી આપ, પછી કયાં રસોઈ કરવી તે સમજાવી દેજે !”
સુનંદા તરફ જોઈને જયંત બેલ્ય: “કમનસીબે મારાં મા-બાપ મને એકલેરઝળતે મૂકીને ચાલ્યા ગયાં છે. તેઓ હેત તે તમારા આદર-સત્કારમાં કે આતિથ્યમાં ખામી ન રહેવા દેત. હવે આ ઘર તમારું જ છે એમ માનજે. કેઈ વાતને સકેચ ન રાખશે.”
જયંતે સ્વર્ગસ્થ માતાની પેટીમાંથી કેટલાંક વ કાઢીને સુનંદા પાસે મૂક્યાં. સુનંદા એમાંનાં એક-બે વ લઈને નહાવા ગઈ અને બીજી તરફ જયંત પિતાની ઘરવખરી સંભાળવા ગયો.
પ્રેમની દુનિયામાં વારંવાર મેટાં વાવાઝોડાં વીંઝાતાં આપણે જોઈએ છીએ. એ ઉપરથી જ્યાં વાવાઝોડાં વહેતાં હોય ત્યાં જ પ્રેમનું ખરું રાજ્ય હોય એવી ભ્રમણા થઈ જાય છે. પ્રેમ જગતમાં જેમ ઝંઝાવાત હેય છે તેમ મંદમંદ વહેતા શીતળ સુગંધમય સમીર પણ હોય છે.
પ્રથમ દષ્ટિએ ઉદભવતે પ્રેમ વાવાઝોડાના રૂપમાં પરિણમે છે. એમાંથી તેફાન જાગે છે–જાણે કે ઉલકાપાત કે ધરતીકંપ થયો હોય તેમ લાગે છે.
