________________
માતા દેવાના
[ ૧૭ ]
ખેડવા દેશાવરમાં ફરતા હતા. પેાતાનાં વૃદ્ધ માતપિતાને મળવા આજે એ ઘેર આવતા હતા એટલામાં રસ્તામાં જ સુનંદા સાથે ભેટો થઇ ગયા.
જયંત અને સુનંદા મહેલના દરવાજા પાસે આવ્યાં. મહેલમાંની શાંતિ અને ઉદ્યાનની અવ્યવસ્થા જોતાં જ જયંતનાં દિલમાં એક ઊંડા ધ્રાસ્કા પડયા.
દરવાજાની સાંકળના ખડખડાટ સાંભળી એક વૃદ્ધ નાકરે મારાં ક્વાડી નાખ્યાં. નાકરે પેાતાના શેઠના પુત્રને પીછાની લીધા. પણ એને કેવી રીતે આવકાર આપવા એ ન સમજાયુ. એવુ. ગળું અત્યારે રુધાતુ. હાય એમ લાગ્યું,
“ ક્યાં છે. મારા આપુજી ? કેમ બધાં ખારીઆરણાં અંધ રાખવા પડ્યાં છે ? ”
મહેલના નાકર-લાખા જવાબ આપવા માગતા હતા, પણ એની જીભ ન ઉપડી. એટલામાં તે જયત અને સુના મહેલના અંદરના પગથિયા પાસે આવી પહોંચ્યાં.
લાખા હવે જ માંડમાંડ ખાલી શકા: “ શેઠ અને શેઠાણી સ્વગે સીધાવ્યાં છે અને નાકર-ચાકરા વિદાય લઈને ચાલ્યા ગયા છે.
,,
જયતે એ માઠા સમાચાર ધૈયથી સાંભળી લીધા. પેાતે જે વખતે પરદેશમાં વ્યાપાર ખેડતા હતા તે જ અરસામાં પેાતાનાં વૃદ્ધ માતપિતા સ‘સારની યાત્રા પૂરી કરીને સ્વગે પહોંચ્યાં હતાં એ સમાચારે જયંતને ઘડીભર શેકસ્તબ્ધ કરી મૂકયા.