________________
[૧૬] મહાદેવીએ નીકળી જાય અને તે પછી થેડી વારે મા-આપ | મનાવવા આવે એમ છે તેવી જ સુનંદાની
અત્યારે સ્થિતિ થઈ હતી. ન આગળ જવાય કે ન પાછળ જવાય.
એટલામાં એક ઘોડેસ્વાર બરાબર એ એટલા , પાસે જ આવીને ઊભું રહી ગયા. તેણે સુનંદાને જોઈ “અત્યારના પહેરમાં આ સ્ત્રી અહીં-નિર્જન સ્થાનમાં એકલી કાં બેઠી હશે?” અસવારે પિતાના મનને પૂછયું.
સુનંદા એટલી બધી વિચારગ્રસ્ત હતી કે પેલે યુવક ક્યારે ઘડા ઉપરથી નીચે ઉતર્યો અને પાસે આવ્યું તેની એને કંઈ ગમ ન પડી. અચાનક સુનંદાએ આ શબ્દો સાંભળ્યા અને ચેંકીઃ ' “કેણ છે તમે? આ નિર્જન સ્થાનમાં એકલા
ક્યાં સુધી રહેશો?” | ગભ, શરમાળ સુનંદા પાસે એને જવાબ નહે. ગભરાએલ હરિણીની જેમ એ નીચું જોઈ રહી. યુવક એ બાળાની નિરાધારતા કળી ગયે. બેઃ “મારે ત્યાં આવી શકશે? મારાં મા-આપ તમારે સારે સત્કાર કરશે અને ઘર બહુ આઘે નથી.”
સુનંદાએ એ પ્રસ્તાવને મુંગી સમ્મતિ આપી. એ આશાનાં કિરણેને અવલંબી ઊભી થઈ. અસવારની પાછળ પાછળ ચાલી નીકળી. આ યુવાનનું નામ જયંત હતું. તળેટીની પાસે જ એને ભવ્ય મહેલ હતા. છેલ્લાં કેટલાંક વર્ષો ટ્યાં એ વ્યાપાર