________________
૧૬ :
ક્ષીણ ન થાય ત્યાં સુધી સુખની આશા રાખવી નકામી છે. છેવટે મેં બૌદ્ધ સાધ્વીસંધમાં દીક્ષા લીધી. '
કેટલીક ચેરીઓને એમના પતિદેવે મારતા-મૂડતા અને બજારની વસ્તુની જેમ વેચતા એવી મતલબના એકરારા પણ આ શેરી ગાથામાં છે. સુમુક્તિકા શેરીનું જીવન એવા પ્રકારનું જ હતું.
કુંડલકેશા-ભદ્રાની વાત જરા વિચિત્ર છે. બૌદ્ધોમાં એ પુરાણનિગ્રંથીના નામથી પ્રસિદ્ધ છે. જેને અને બૌદ્ધો વચ્ચે એ વખતે ઠીક ઠીક હરિફાઈ હશે. બૌદ્ધ કે જૈન બનવાની સૌ કોઈને પૂરી સ્વતંત્રતા પણ હશે. કુંડલકેશા પ્રથમ જૈન હોય, અને પાછળથી બૌદ્ધ સંઘમાં ભળી હેય તે સંભવિત છે. એ પિતે જ કહે છે.
दिवा विहारा निक्खम्म गिज्झकूटम्हि पव्वते असं विरजं बुद्ध भिक्षुसंघपूरक्खतं निहच्च जानुं वन्दित्वा संमुखा पंजलि अहं अहि भदेति अवच सा मे आस्सूपसंपदा
એક દિવસે વિહારમાંથી નીકળી ચુદ્ધ પર્વત ઉપર જતી હતી ત્યાં ભિક્ષુસંઘની આગળ બુદ્ધદેવને જતા જોયા. મેં એમને ઘુંટણભર નમીને પ્રણામ કર્યા. “ભદ્રા, ભલે આવી !” એમ કહીને એમણે મને સરકારી અને દીક્ષા આપી. પછી તે ભદ્રા પિતાના વિહારનું વર્ણન કરતાં કહે છે કે ઘણે ઘણે સ્થળે ભમી છું. અંગ-મગધ-કાકી
