________________
[ ૦૨ ] મહાદેવીઓ પાસે પહોંચતી અને એના કેશપાશમાને ફૂલના દડાની જેમ જ ગોઠવી રાખેલે અડદને લાડ ખાઈને તેમજ ' કેશપાશમાંથી નીતરતા સુરાના બિંદુઓ પીને શ્રેણિક સ્વર્ગનું સુખ અનુભવતે.” પુત્રના હાથના અમાનુષી જુલમનું આકંઠ વિષપાન કરવા છતાં શ્રેણિક બે ઘડી નીલકંઠ સમે દેખાતે.
એવામાં કુણિક પિતે પિતા બન્યા. વાત્સલ્યના માધુર્ય તેમજ દૌર્બલ્યનો એ પતે ભેતા બન્યા. કુણિકની પદ્માવતી નામની સ્ત્રીએ ઉદાયીને જન્મ આપે. એને જન્મત્સવ પણ ભારે ધામધૂમથી ઉજવાયે.
એક દિવસે કુણિક પોતાના બાળકુંવરને ખોળામાં બેસારી, ભેજન કરતે હતે. ચેલણ પણ ત્યાં જ બેઠી હતી, એટલામાં બાળકે પેશાબ –કુણિકના થાળમાં થોડા છાંટા ઉડ્યા. કુણિકે લેશમાત્ર અણગમો કે સૂગ ન દાખવી. હતો તેની તે જ સ્થિતિમાં બેસી રહ્યો. એટલું જ નહિ પણ પીરસાયેલા થાળમાંને છેડે ભાગ તારવી, જુદે પાડી, બાકીને આહાર જમવા મંડી ગયે. એ રીતે એને પોતાના પુત્ર ઉપર કેટલું અસાધારણ હેત હતું તે બતાવી આપ્યું.
ચેલણ જેવી બુદ્ધિમતી અને સમયજ્ઞ નારી એ તકને વ્યર્થ કેમ જવા દે? જે વાત કહું કહું એમ થાય, છતાં કહેતાં જીભ જ ન ઉપડે-રખેને વાતને મહિમા ઊડી જશે એવા ભયથી એષ્ઠ સુધી આવેલા ઉગાર પાછા ગળી જવા પડતા તે વાત કહેવાની ચેલણને આજે–અત્યારે સોનેરી તક મળી ગઈ.
બેટા” જીવનમાં પહેલી જ વાર આટલાં નેહાવેગથી
