________________
સુચેષ્ઠા ને ચેલણ
[ ૧લી ]
તરતજ અભયકુમારને બોલાવીને શ્રેણિકે આજ્ઞા કરી:-“બેટા, મને મારું આખું અંતાપુર અંદરથી સડી ગએલું લાગે છે. એ સડે આગળ ન વધે એટલા સારું એને આગથી સળગાવી દેવું જોઈએ.”
“ જેવી આજ્ઞા, પિતાજી ! ” અભયકુમારે આજ્ઞાંકિત પુત્ર અને વફાદાર સેવકની જેમ જવાબ આપ્યો.
એ રીતે શ્રેણિક ભારે ભાગ્યશાળી હતે. અભયકુમાર જેવા બુદ્ધિનિધાન અને કર્તવ્યપરાયણ પુત્રને એ પિતા હતઃ એક વાર ઈચ્છા માત્ર પ્રકટ કર્યા પછી કે એકાદ વાર આજ્ઞા ઉચ્ચાર્યા પછી શ્રેણિકને ફરી વાર એ વિષે તપાસ કરવાની જરૂર નહતી લાગતી. પિતા શ્રેણિકની ઈચ્છાને અમલ કરવામાં, પિતાજીની કેઈપણ
જના સફળ૫ણે પાર પાડવામાં અભયકુમાર જે બીજો પુત્ર પૃથ્વી ઉપર અવતર્યો જાણ્યો નથી. બુદ્ધિ અને કર્તવ્યનિષ્ઠા ઉપરાંત બાજીને સુધારવાની કળા પણ એને સ્વભાવથી જે વરી હતી. ( પિતાજી પોતાના અંતઃપુર ઉપર રોષે ભરાયા છે, તેથી જ તો તેમણે અંતઃપુરમાં આગ મૂકવાની આજ્ઞા કરી છે એટલું તે અભયકુમાર તરત જ સમજો અને પિતાજીની આજ્ઞાનું પાલન પણ એટલી જ ત્વરાથી કરવું જોઈએ એમ એને લાગ્યું.
પિતાજીની આજ્ઞામાં આવેશ અને અવિચાર હતો. અભયકુમાર જેવા બુદ્ધિનિધાનથી એ વાત છેડી જ અજાણી કે અણસમજાઈ રહે? એણે અંતઃપુરને બાળવાને અને છતાં અંતાપુરને બચાવી લેવાને મધ્યમ
