________________
[ ૧૮૨ ] મહાદેવીએ જાણીબૂઝીને ભોળા લોકોને છેતરવાને ધંધે શા સારુ, . લઈ બેઠા હશે?” ચેલણ પણ હવે ચિડાવાને ડોળ કરવા લાગી.
ક્રોધથી ઊકળેલા એક સર્વજ્ઞ તે ત્યાં ને ત્યાં જે બેસી ગયા. એને જીવ ચૂંથાવા લાગેખાધેલું બધું બહાર આવશે એમ લાગ્યું અને સાચે જ થોડી વારે એક પછી એક સર્વજ્ઞોએ ઉલટી કરવા માંડી. કહેવાની જરૂર નથી કે ચેલણાએ જ દાસી મારફત એ સવજ્ઞ હેવાને દાવો કરનારા દંભીઓના પગરખાં મંગાવી, એનું ઝીણું ચૂર્ણ કરી ખાટા-ખારા-તીખા-મધુર રસ સાથે મેળવી એમના પિતાના જ પેટમાં પધરાવી દીધાં હતાં. એટલે તે એ પહેલેથી કહ્યા કરતી કે તમારાં પગરખાં તમારી પાસે છે છતાં બહાર કાં શું છે ? દંભીઓ શરમાયા અને તે દિવસથી સર્વજ્ઞ કહેવરાવીને ભેળી દુનિયાને છેતરવાને ધંધે એમણે મૂકી દીધો.
બીજી વાર પિતાને પરમ ધ્યાની કહેવરાવનારા દંભીએની પણ ચલણએ એવી જ દુર્દશા કરી હતી. કહે છે કે શ્રેણિકની પાસે આવી કેટલાક તાપસ એમ કહેવા લાગ્યા કે અમે ધ્યાનમાં એટલા બધા તલ્લીન બની જઈએ છીએ કે અમને અમારા દેહ કે દુનિયાનું પણ કઈ જ ભાન નથી રહેતું. ધ્યાનાવસ્થામાં અમારા જીવ ઠેઠ બ્રહ્મલોક સુધી પહોંચી જાય છે. શ્રેણિકે તે “કદાચ હશે એમ માની લીધું. પણ ચેલણાએ એમની ફજેતી કરવામાં બાકી ન રાખી.
ધ્યાનપ્રવીણ કહેવાતા એ કોને ચેલણાએ એક
