________________
સુચેષ્ઠા ને ચેલણ
[ ૧૭ ]
કને જૈન શાસનના રંગથી રંગાયેલે જઈને ચેલણા ભારે સંતોષ અનુભવતી.
છતાં કઈ કઈ વાર શ્રેણિકની શ્રદ્ધા જ્યારે હલી ઊઠતી ત્યારે ચેલણને જ એનું સમારકામ કરવું પડતું. તે કાળ ને તે સમયમાં ભ૦ મહાવીર જેવા જ્ઞાનદિવાકરો અને ગૌતમ ગણધર જેવા પ્રકાશમાન જ્યોતિધર હતા, તેમ લોકેની ભદ્રિકતા અને સરલતાને વટાવી ખાનાર દંભીઓ અને પાખંડીઓ પણ હતા. પાખં ડિીઓની સંખ્યા સેંકડોના હિસાબે ગણું શકાય એટલી મોટી હતી. લોકોને આકર્ષવાના એમના જાદુ પણ વિવિધ અને વિચિત્ર હતા. કેઈ જાદુથી, મંત્રતંત્રથી,
તિષથી, સામુદ્રિકથી, વૈદ્યકથી તેઃ કઈ કઈ કેવળ કષ્ટક્રિયા અને વાચાળતાથી બુદ્ધિભેદ અને શ્રદ્ધાભેદની જાળ બિછાવતા.
ચેલણા પિતાની તીક્ષણ બુદ્ધિ અને ભગવાન મહાવીરના શાસન પ્રત્યેની અચળ શ્રદ્ધાના બળે પાખંડીની જાળ કેવી ખૂબીથી ભેદી નાખતી અને શ્રેણિકને સીધા રાજમાર્ગો દેરી જતી તેને થોડો આભાસ નીચેની એક બે કહાણુઓ ઉપરથી મળી શકશે. - શ્રેણિક દરેક ધર્મના સાધુ સંતેને સન્માનતે. એક દિવસે ચાર પાંચ ઢેગીઓ શ્રેણૂિંકના મહેલમાં આવ્યા. તેઓ પોતાને સર્વજ્ઞ કહેવરાવતા. સર્વાનું નામ સાંભળતાં જ શ્રેણિક તેમની સામે ગયેઃ કંઈક ' નો પ્રકાશ આપશે એવી આશાથી એમને પિતાના અંતઃપુરમાં લઈ આ.
