________________
ભરત ચકવતી
: ૧ :
પોતે ભૂલ કરી હતી. હવે શું કરવું ? આ ઉગામેલી મૂડી શું પાછી વળશે ? મારે કોઈ ઘા ખાલી નથી ગયો, નથી જતા, તો આ લાંછન શું મારે જિંદગીના અંત સુધી વેંઢારી લેવું ? ભાઈના ભૂકા કરી નાખવા ઉગામેલી આ મૂઠી શું દરિદ્રના મને રથની જેમ પાછી વળશે ?'
બાહુબલીને, ઊંચે હાથે, એક ઠેકાણે થંભી ગયેલ જોઈ, ભરત તેની પાસે આવ્યો. અત્યારે બાહુબલીના વદન ઉપર કેઈ . અનેરા દેવીભાવ વિલસતા એણે જોયા. એના હદયને આવેશ એકક્ષણમાં ઊડી ગયે.
ક્ષણ પહેલાંને બાહુબલી અત્યારે છેક બદલાઈ ગયે હતો. મોટા ભાઈને પ્રસન્ન રાખવા, તુચ્છ રાજ્યનો પિતે ભોગ ન આપી . શકે, અને વિશેષમાં લાખો સૈનિકોને સંહાર કરાવ્યું તે બદલ તેને બહુ જ લાગી આવ્યું.
ભરતને સામે ઉભેલ નીહાળી બાહુબલી બેલી ઉદ્યોઃ “ભાઈ, આ રાજ્ય અને મારું સર્વસ્વ હવે આપને મળે છે. હું તમારા માર્ગમાંથી-સંસારના સામાન્ય રાહમાંથી ખસી જાઉં છું.” એટલું કહેવામાં તો તેણે જે મુષ્ટિ અદ્ધર-હવામાં ઉગામી હતી તે જ મુષ્ટિવડે, પોતાના માથા ઉપરના વાળને પંચમુષ્ટિ લેચ કર્યો અને સ્વયમેવ ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યું.
ભરત એ દેખાવ જોઈ ગળગળો બન્યો. તેણે કહ્યું: “ભાઈ બાહુબલી, ખરી રીતે તમે જ આ યુદ્ધના વિજેતા છે. ચક્રવર્તીપણું તમે જ શેલાવી શકશે. તમે કહેશે તે હું તમારી સાથે રહી તમને રાજકાજમાં સંપૂર્ણ સહાય કરીશ, પરંતુ આ ત્યાગને માર્ગ લેવાનું હમણું મુલતવી રાખો.'
“ભાઈ ભરત,” બાહુબલીએ સ્નેહભીના સ્વર છેડયાઃ “આપ વડીલ છે. આપની સિદ્ધિમાં કંટકરૂપે રહેવાની હવે મારી મુદ્દલ ઇચ્છા નથી. મને ત્યાગના માર્ગે સંચરવાની અનુમતિ આપે.”
