________________
ચાલાલ
અને તમે શૌચધર્મના અવતાર જેવા છો. આપણી વચ્ચે શી રીતે મેળ જામે? વિનય વિના વિદ્યાની પ્રાપ્તિ સંભવતી નથી. ગુરુ અને શિષ્ય વચ્ચેનો સંબંધ વિનયથી જ જળવાય છે. તમે મારા વિનય નહીં રાખી શકે અને વિનય વગર વિદ્યા શીખવાની બધી મહેનત વ્યર્થ જવાની. તમે જે એક સરત સ્વીકારો તે આ વિદ્યા શીખવું.”
શી સરત?” પંડિતે આતુરતાથી પૂછ્યું.
સરત માત્ર એટલી જ કે જ્યાં જ્યાં આપણે ભેટીએ ત્યાં ત્યાં તમારે મારા પગમાં મૂકીને એમ કહેવું કે “ગુરુદેવ! આ બધો પ્રતાપ આપને છે. કહો, આટલું બની શકશે? બની શકે તો પછી એ વિદ્યા તમારી જ છે.'
પંડિતજીએ એ સરત સ્વીકારી અને કૃતકાર્ય બની પાછી પિતાના ઘર તરફ રવાના થયા,,
(૨) . પંડિતજી હવે પંડિતજીના નામથી નથી ઓળખાતા. એ જગગુરુ બની બેઠા છે. હજારો ભકતો એમની સેવામાં ખડેપગે હાજર રહે છે. પંડિતજીના પ્રભાવની વાત ધીમે ધીમે રાજાના કાન સુધી પહોંચી. રાજાજીએ ખૂબ વાજતેગાજતે એમનું રાજસભામાં સ્વાગત કર્યું. અને એક દિવસે પંડિતજીએ પિતાની વિદ્યાને પ્રભાવ ખુલ્લી રીતે બતાવવાનું રાજાને વચન પણ આપ્યું.
એ દિવસે આસપાસના શહેરો અને ગામડામાંથી હજારો માણસે આ પ્રભાવ જેવા એકઠાં થયાં. પંડિતજીની કીર્તિ અત્યાર સુધીમાં ઘણે દૂર સુધી ફેલાઈ ચૂકી હતી. પંડિતજી તે દેવતાઓને વશ કરીને બેઠા છે. દેવતાઓ પંડિતજીની પૂજા કરવા આવે છે. પંડિતજી દેવતાઓના પણ ગુરુ છે અને પંડિતજી ધારે તે આ - સંસાર જેવો જ બીજે પિતાને સંસાર રચી શકે એવી તાકાત
