________________
રૂદ્રપુરનું ખંડિયેર -
: ૩૧ : ,
નિદ્રાની ગોદમાં નિરાંતે સૂતાં હતાં તે વખતે રનવતીએ પિતાના ઘરમાં આગ મૂકી દીધી. એ જ્યાં રહેતી હતી તે કુબેર શેઠના મકાનનો જ એક તરફનો ભાગ હતું એટલે એકાદ કલાકની અંદર જ દેવી પ્રકોપના પ્રતીક સમી એ આમ કુબેર શેઠન મહેલની આસપાસ ફરી વળી. એ વખતે આગ ઓલવવાનું કંઈ સાધન નહોતું. કુબેર શેઠ અને રંગિણુએ બચવું હોય તો મહેલ મૂકીને નીકળી ' જવું જ જોઈએ.
ગામ આખું, આગ ઓલવવા એકત્ર થયું, કારણ કે એ આગ ધીમે ધીમે સમસ્ત ગામને ભરખી જવાની તાકાત ધરાવતી હતી. કુબેર શેઠ અને રંગિણી, જેવા મહેલની બહાર નીકળ્યાં કે તે જ વખતે સો-એક જેટલા માણસે હાથમાં ધારી લઈ એની સામે ખડા થઈ ગયા; શેઠ અને તેમની પુત્રી ફરતાં આ માણસો વીંટળાઈ ગયા.
ઊગતા કુલ જેવા કિરીટને ભાગ લેનારાં આ પિતા-પુત્રી જ છે એ હકીકત આ ગામલોકેથી હવે છૂપી નહાતી રહી. નિર્દોષ બાળકની હત્યામાંથી જ આ દેવી કાપ ફાટી નીકળ્યો હતો એવી એમની પાકી ખાત્રી થઈ ચૂકી હતી. ગામ આ આગની જવાળાએમાંથી બચે એવું તો હતું જ નહિ, તે પછી ગામધણ જેવા શેઠ અને એમની પુત્રી સહિસલામત નાશી જાય એ રૈયતના ટોળાને અસહ્ય લાગ્યું. જોતજોતામાં પચાસેક જેટલા માણસો આ પરિવાર ઉપર તૂટી પડ્યા.
કુબેર શેઠના નેકરે અને ગામ લોકો વચ્ચે ઝપાઝપી થઇ ગઈ. એક તરફ આગની જવાળાઓ આકાશને અડવા મથતી હતી. બીજી તરફ અંદર-અંદરની કાપાકાપીએ લોહીની નદી વહેતી કરી દીધી.
એક બાજુ આ રાક્ષસી લીલા ભજવાતી હતી તે જ વખતે આઘેથી કેઇના ખડખડાટ હાસ્યનો કર્ણકઠોર ધ્વનિ સંભળાય. એ
