________________
રૂદ્રપુરનુ ખડિયેર
:૨૯ :
હાય તેવી લાગી. ઘડીએ ઘડીએ અંધારી એરડીના બારણાં પાસે જઈને એ કહેઃ બેટા! મૂંઝાશ મા! હું તારી પાસે જ છું. અને ધડીએ તે પળે પેાતાના મેટા ઓરડાના બારણાં પાસે જઈ બારણાં જોસથી ખખડાવે, ગાંડાની જેમ અહીંથી ત્યાં અને ત્યાંથી અહીં દોડતા રતિલાલ હમણા જ મૂર્છિત થઇને પડી જશે એમ એને પેાતાને લાગ્યું.
રગિણી પેાતાના પતિની સાથે ગેા રમી ગઈ છે એ વિષે એને મુદ્દલ શક ન રહ્યો. આ દગામાં એને સસરા-કુબેર શેઠ અને ઘરનાં ખીજા` નાકર—ચાકર પણ સામેલ હાવાં જ જોઇએ. નહિં તર આટઆટલા ધમપછાડા મારવા છતાં કાઇ સાંભળે જ નહિ– મદદે દોડી આવે નહિ એમ ન બને.
એ-ત્રણ કલાક સુધી કિરીટનું હૈયાફાટ ખાક્રંદ ચાલ્યું. એ પછી એના કક્કે સાષ પડયા હોય કે અક્તિના કારણે અવાજ નીકળી શકતા જ ન હાય, ગમે તેમ થયું હાય, પણ રતિલાલે માન્યું ક્રે કિરીટ થાકીને સૂઇ ગયા છે. આખો રાત રતિલાલને ઊંધ ન આવી. અંધારી ઓરડીના બારણા તેાડવા એણે પેાતાની અનતી તમામ શકિત ખરચી નાખી, પણ જે ખારાં કુહાડાના પ્રહાર સામે પણ ટક્કર ઝીલી શકે એવાં મજબૂત હતાં તેને રિત
લાલ તાડી કે ખેસવી શકયે! નહિ.
વચ્ચે કિરીટના ધ્રૂસકાના અવાજ રતિલાલના કાને અથડાતા. મેબાકળા એ બારણા પાસે જને કિરીટને હિમ્મત આપતા હૈય તેમ કહેતાઃ “ ભાઇ મૂંઝાઈશ મા ! અહીં હું તારી પાસે જ ખ્રુ' ! ' ઓછામાં ઓછા એક રાતમાં હજારેક વાર રતિલાલ મેતરફનાં ખારણાં વચ્ચે ઘૂમી વળ્યા હશે. કિરીટના આક્રંદથી અને પત્નીના કાવતરાથી એની બુદ્ધિ પણ અત્યારે તે જાણે બહેર મારી ગઈ હતી. કિરીટને બચાવવાના બીજો ક્રાઇ ઉપાય છે કે નહિ તેને ને મુદ્દલ વિયાર કરી શકયા નહિ.