________________
૨૮ :
રૂદ્ધપુરનું ખંડિયેર હેય તેમ એ બાળકને ઉપરાઉપરી ચૂમીઓ લેતી, કાલી ઘેલી વાતો કરવા લાગી ગઈ.
ડીવારે એ ઘરમાં જઈને, કિરીટને માટે એક લાલ રંગની નાની અંગરખી, ગળામાં પહેરાવવા માટે એક ફૂલની માળા, સેનાનાં કડાં વિગેરે સામગ્રી લઈ આવી. કપાળે કંકુને નાનો શો " ચાંલ્લો પણ કર્યો. રતિલાલે રંગિણીને આવો નેહાવેશ પૂર્વે કદિ નહાતો જે. એને થયું કે ગમે તેમ પણ આ માતૃત્વને જ એક પ્રકાર છે-કિરીટ જેવા કે મળ અને સુંદર કુમારને જોઈને કોઈ પણ માતાનું હૈયું હેતથી ઉભરાઈ નીકળવું જ જોઈએ. '
રંગિણ આજે ડાકિણું બનવા માગતી હતી, અને ડાકિણીને પિતાને સ્વાર્થ સિદ્ધ કરવા સવાઈ માતાનો સ્વાંગ ભજવો પડે છે. રંગિણી આજે માતાના સ્નેહનું માત્ર નાટક જ ભજવતી હતી.
ઘડીક રહીને રંગિણી, શણગારેલા બાળકને લઈને પેલી અંધારી ઓરડીમાં ગઈ અને ત્યાંથી તરત જ એકલી પાછી વળીને ઓરડીનું બારણું બંધ કરી–સાંકળે મોટું તાળું લગાવી સૂવાના ઓરડા બહાર નીકળી ગઈ. અંધારા ઘરમાં આક્રંદ કરતા કિરીટની ચીસ સાંભળી રતિલાલ તે તરફ દે પણ એણે
ઓરડીનાં બારણું બંધ કરેલાં જોયાં. કિરિટ અંદર રહ્યો રહ્યો કારમી ચીસો પાડતે હતે.
કિરીટ ! બારણું ઊઘાડું છું હું, ગભરાઈશ માં એમ બોલતો, પોતે જ ગભરાએલા જે રતિલાલ રંગિણી પાસેથી તાળાની ચાવી લેવા દોડે. પણ તરત જ એને ભ્રમ ભાંગી ગયે. રંગિણીના હાથથી પિતે પણ બંદીવાન બન્યો હતો. રતિલાલને અંદર પૂરી રંગિણી ત્યાંથી ભાગી છૂટી હતી.
માથા ઉપર અચાનક ઘણના ઘા પડતા હોય એમ એને લાગ્યું. કિરીટની એક એક ચીસ એને કાનમાં ખીલા વાગતા
