Page Text
________________
રૂદ્રપુરનું ખંડિયેર
- ૨૫ :
ખાસ કરીને એ જ્યારે તાજું સ્નાન કરીને, સિંહવાહિની મહાકાળીની મૂર્તિ સામે બેસતી ત્યારે સાચી દેવીપ્રતિમા કઈ હશે તેની ભ્રાંતિ થયા વિના ન રહે. પ્રતિમાની જેમ જ એની કાનના મૂળ સુધી પહેચેલી આંખોમાંથી તેજની ધારાઓ છૂટતી-મહાકાળીની સગી બહેન હોય એમ એની સ્થિર અને નિશ્ચળ દષ્ટિ ઉપરથી લાગે.
સંસારનાં સામાન્ય સ્ત્રી-પુરુષ તરફથી થએલી એની અવગણના અને પિતાનાં રૂપ, કુલ વિષેની અહંતા, એના પ્રત્યેક વહેવારમાં દેખાઈ આવતી. આ અવગણના અને આ અહંતા કંઈ એક દિવસની કે એક જમાનાની પેદાશ નહતી-ત્રણસો વર્ષથી ઉતરી આવતા વારસાને એ એક પ્રકાર હતા. આવા સૌંદર્યને અધિકાર એક માત્ર રાજકુળમાં જન્મેલાં સ્ત્રી-પુરુષોને હોઈ શકે એમ તે માનતી. જે રૂપમાં આકર્ષણ હોય તે ગરીબમાં જ હોય, બાકી રત્નવતી જેવી ક્ષત્રિયાણીનું સૌંદર્ય તો લોકોને તિરસ્કાર કરવા માટે જ હોય એમ એ પોતે ભલે ન માનતી હોય, પણ લોકોના દિલ ઉપર તો એવી જ છાપ પડી હતી. એટલે તે રત્નાવતીને આઘેથી આવતી જોઈને રાહદારીઓ વગર કહ્યું રસ્તામાંથી ખસી જતા.
રાજરાજેશ્વરી જેવી રનવતી, રસ્તામાં આડુંઅવળું જોયા વગર પિતાના રસ્તે સીધી ચાલી જતી. વિજળીની રેખા : જે એનો દેહ મહેલમાંથી મંદિરમાં અને મંદિરમાંથી મહેલમાં સડસડાટ ઝબ કી જતો.રંગિણ, ઘણીવાર પિતાના મકાનની બારીમાં બેસી આ દ્રશ્ય જોઈ રહેતી. ઇર્ષાથી એ વખતે તે બધું બળું થઈ જતી. ખરું જોતાં રંગિણીને આ રત્નાવતીની અદેખાઈ કરવાની જરૂર નહેતી-એક તો એ અનાથ અને આશ્રિત હતી અને સમાજ કે દુનિયા સાથે એને સંપર્ક તૂટી ગયું હતું. પણ રત્નાવતીના રૂપ-સૌંદર્યની સરખામણીમાં રંગિણી દાસી તરીકે પણ ઊભી ન રહે એમ એને લાગતું અને તેથી જ રત્નવતીની છટા જોઈને રંગિણ બળી મરતી.
| SR No. | 005679 |
| Book Title | Punarvatar |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Sushil |
| Publisher | Jain Karyalay |
| Publication Year | |
| Total Pages | 166 |
| Language | Gujarat |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |