Page Text
________________
શીલવતી: વેશ્યા કયા
નીકળી. આખરે મારી સામે, ધરતી ઉપર માથું નમાવી મને કહેવા લાગીઃ “આપ મને બેટી માને યા ન માનો પણ હું તે આપને મારા પિતા સમાન સમજું છું-આપ જ મારા ગુરુદેવ છે. આપે બતાવેલી લેજના પ્રમાણે હું શીલવતી બનવાનો પ્રયત્ન કરીશ.”
મેં કહ્યું “બસ બેટા, પણ એ જ ઇચ્છું છું. વેશ્યા પણ માણસ છે પણ સભ્ય સમાજને માટે આજે એ ભયંકર બની બેઠી છે. એ પિતે પતિત બની છે, અપમાનિત બની છે તેની સાથે એ બીજાનાં પતન અને અપમાનમાં પણ ભાગીદાર થઈ છે. વેશ્યા જે પિતાની મર્યાદા એક વાર સમજી લે તે બધું ઠીક થઈ જાય. કળાનો ઉપયોગ લોકેાને વ્યભિચારમાં ફસાવવા માટે નહીં પણ કળા દ્વારા માનવતાની બની શકે એટલી સેવા કરવાને અને આનંદ બહલાવવાને હેવો જોઈએ.
ગુજરામાં રદ્દી શંગારી રીતે નહીં જોઈએ, કણારસ, વીરરસ અને ભક્તિરસની છોળો જ એમાં ઊડવી જોઈએ. નાચ મુજારાના ગીતમાં પણ પીડિતો અને દલિતોના આર્તનાદ સંભળાવા જોઈએ, કર્મયોગના રણકાર ઉઠવા જોઇએ. માતૃભૂમિની સેવા અને બલિદાનની તૈયારી એમાં ગુંજી ઉઠવી જોઈએ. અંદર અંદર લડતા ઝગડતા મૂઢ માનવસમાજને પ્રેમ અને એકતાના સંદેશ સંભલાવો. લોકે માત્ર શંગારનાં ગીત સાંભળવા માગે છે એમ ન માનતા. તેઓ હસવાને બદલે આંખમાંથી આંસુ વહાવવાને વધુ તૈયાર થઈને બેઠા હોય છે. વસ્તુતઃ દરેક મનુષ્ય અંતરમાં દુ:ખી હોય છે અને દુઃખીઓનાં સ્મરણ માત્રથી એનું હૈયું પીગળી જાય છે. છતાં કેઈને ગંદો સંગાર જ જોઈતો હોય તે બીજે સ્થળે જઈને ભલે મેળવે. તમારા જેવો શીલવતીના કળાના ઉબરે ચઢ- ૬ વાને એમને અધિકાર નથી. બેચાર એવા અસભ્ય ગ્રાહકે બીજે ચાલ્યા જશે તેથી તમારે મુંઝાવાનું નથી. એને બદલે દસ-વીસ
| SR No. | 005679 |
| Book Title | Punarvatar |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Sushil |
| Publisher | Jain Karyalay |
| Publication Year | |
| Total Pages | 166 |
| Language | Gujarat |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |