________________
સાથે સભ
ત્યારે હું કેણિ?” હું એટલે અજ્ઞાન.' “પણ આ બેલનાર કોણ છે ? અજ્ઞાની.” અજ્ઞાની કાણ?'
“અજ્ઞાની-હું–તમે-આપણે-' પ્રશ્નોત્તર ચાલ્યા. દીપકર જે દોરડાથી શ્રમણને બાંધવા જતા હતા તે જ દોરડાં એમની પિતાની આસપાસ વીંટાતા જોઈ ગભરાયા. શ્રમણને શબ્દજાળમાં બાંધવા જતાં પિતે જ બંધાવા લાગ્યા અને એમની નિરાશા તથા આવેશ જોઈ સભાજને પણ ખડખડાટ હસી પડ્યા.
દીપંકરજીનું અભિમાન ઘવાયું. આજ સુધીના દિગવિજો , જાણે વરાળ થઈને ઊડી જતા હોય એમ એમને લાગ્યું. એક દુબળોપાતળો તપસ્વી પિતાને મેટી રાજસભામાં હરાવી જાય છે એ જોઈ તે એકદમ ઊભા થયા અને છલંગ મારવા જાય છે એટલામાં જ પ્રતિહારીએ એમના બે હાથ પકડ્યા. .
રાજાએ પોતે સિંહાસન ઉપરથી ઉતરી, શ્રમણની પાસે આવી વિનીતભાવે મસ્તક નમાવ્યું. શ્રમણના વિજયને સુચવનારા તુરી-ભેરીના નાદ દશે દિકુમારીએાએ અદ્ધરથી જ ઝીલી લીધા.
પરાભવ પામેલો દીપંકર પંડિત, પેટને પાટો, માથાની મશાલ ત્યાં ને ત્યાં જ પડતી મૂકી, જંગલમાં નાશી ગયે.
મહારાજા કર્ણસુવર્ણ, શ્રમણને રહેવા માટે એક સુંદર સ્થાન આપ્યું. સંધારામના નામથી એ સ્થાન પ્રસિદ્ધ થયું. ઇતિહાસનાં
ને, “રક્તવિથિ સંધારામ” ના નામે તે આજે પણ અંકાયેલું દેખાય છે. એમ કહેવાય છે કે અહીં એક દિવસે હજારે શ્રમમુનિએ-ભિખુઓ રહેતા.
