________________
[ s≠ ]
ધ મગળઃ
કૈફ કરે ત્યારે થાડા ઉન્માદ દાખવે, પણ એ કઇ એની શક્તિ ન કહેવાય. ઉન્માદને અંતે તે જરૂર પછડાવાના અને રહીસહી શક્તિ પણ ગુમાવી બેસવાના. બાહ્યોપચારા અને હિ'સામય નવેદ્યોએ શક્તિપૂજાની એવી જ દુર્દશા કરી.
શ્રમણુ સંસ્કૃતિ શક્તિની વાત માન્ય રાખે છે, પણ એ શક્તિ કેર્ કે ઉન્માદની ન હેાવી જોઇએ. અંતરના મેલ ધેાવાતાં જે સ્વત્વનાં નિમળ ઝરણાં અંદરથી પુટે એ જ સાધકની ખરી કમાણી છે. નમે અરિહંતાણુના મંત્રદ્રષ્ટા એ શક્તિ જ નથી વાંછી, શક્તિની સાથે મૈત્રીના પશુ સુદર સમન્વય સાચે છે. જે શક્તિ સાથે જ્ઞાન અને વિશ્વમૈત્રી ગુંથાએલા હેાય તેમાં વિકૃતિના ભય રાખવા જેવું કઈ જ નથી હેતુ. એ રસાયણુ હેાવા છતાં માતાનાં દૂધ જેટલુ જ નીરેાગી અને સ્વાસ્થ્યકર છે.
યુદ્ધના મેદાનમાં ઘણી વાર આપણે ભવાની, અંબાજી ને શંકરના ભક્તાને જય અંબે, જય ભવાની, હર હર મહાદેવના લલકાર સાથે શત્રુઓની વચ્ચે ઘુસી જતાં વાંચીએ છીએ. અરિહંતના ઉપાસકને એવી ભીષણ કે ગગનભેદી ગજ ના કરવાની જરૂર નથી. એ તે પળેપળના સૈનિક હાય છે અને તેા જીવનભર અંતરના રિપુ સાથે યુદ્ધ ખેડવાનાં હેાય છે. એટલે તે પ્રભુ મહાવીરે ગૌતમસ્વામીને એક જ વાત કહ્યા કરી છેઃ ગૌતમ! પળને પણ પ્રમાદ કરીશ મા ! ” અંતઃશુદ્ધિના સાધક ગમે તૈટલેા શક્તિશાલી હોય તેા ચ ગાફેલ કે પ્રશ્નદવશ ન
