Page Text
________________
૯૪
[ જૈન દષ્ટિએ તિથિદિન અને પર્વરાધન... દુઃખની વાત છે. ગ્રન્થકારે તે પૂનમના ક્ષયે ટી- છે એટલું એ વર્ગ યાદ રાખી લ્ય.
પણાની ચૌદશે “તી પૂfમાયાઃ સાધનં ગતિ આગળ ઉપર પણ આવું જ જુઠાણું ચલાવ્યું કહીને પૂર્ણિમાની જ સ્થિતિ અને આરાધના જ છે. આવી જ રીતે પૃ. ૧૬ અને ૧૭માં કલ્યાણકણાવી છે. એ વર્ગને આવું જુઠું બોલવું તે હર પરાધનની વાતની ચર્ચામાં પણ નવું અસંગતગીજ નથી શોભતું. એ વર્ગને આવાં જુઠાણાંઓ- પણું અને પિષ્ટપેષણ કર્યું છે. જેને જવાબ અમે થીજ જીત મેળવવી હોય તો તેમનો પ્રયત્ન શાસ્ત્રીય જવાબમાં આપ્યો છે, પણ તેમણે પૃ. હવામાં બાચકા ભરવા જેવો જ છે.
૧૭માં જે ઉપસંહાર કર્યો છે, તેને જવાબ આપૃ. ૧૫ પેરો ત્રીજો-ત્રીજા પેરામાં પણ એ એ જરૂરી હોવાથી અત્ર નીચે અપાય છે. તે વર્ગે પિષ્ટપેષણ કર્યું છે. અને તપાગચ્છીય સમા- વર્ગે ઉપસંહારમાં છ મુદ્દાઓ આપ્યા છે. તેમાં જને નામે જુઠાણુંજ હાંકયે રાખ્યું છે. એ વર્ગ પ્રથમ મુદ્દો સામાન્ય છે કે “જે દિવસે જે લખે છે કે-“શ્રી તપાગચ્છીય જૈન સમાજ તે પર્વતિથિ ઉદય તરીકે મળતી હોય તે દિવસે તે પર્વવખતે પૂનમના ક્ષયે ચૌદશેજ ચૌદશ પૂનમ એ તિથિન મનાય તે પર્વલેપના દોષને પાત્ર બનાય.” બંનેની આરાધના કરતો હતો” વાહ! એ વર્ગનાં ખરી રીતે એ વર્ગ ઉદયને આશય સમઆવા જુઠાં લખાણની બલિહારી (?) છે! તપા- જ્યોજ નથી. સામાન્ય રીતે ક્ષય અને વૃદ્ધિના ગચ્છ ચૌદશના ક્ષયે ચૌદશ પૂનમ બંનેની આરા- પ્રસંગ સિવાય ઉદયતિથિ મલે ત્યાં સુધી તે લેવી ધના કરતે તેનું એક પણ પ્રમાણ કે ગ્રન્થકારનું એ વાત બરાબર છે. પણ ક્ષય અને વૃદ્ધિમાં કઈ પણ વાક્ય પિતે આટલા લાંબા વિવરણમાં “ક્ષથે પૂર્વ અને વૃદ્ધ સત્તાના અપવાદને ટાંકી શક્યા નથી, કે જેને આધારે એકજ તિથિએ તેઓ ભૂલી જાય છે. યદિ તેમને ઉદયને જ આગ્રહ બે ફરજિયાત પર્વતિથિની સંજ્ઞા કરાય અને | હોય તો બે પૂર્ણિમાં હોય ત્યારે પહેલી પૂનમ ઉ. આરાધાય. ઉલટું એ વર્ગે પિતાની એક તિથિને દયાવંતીજ છે. તો તેઓ તેને આરાધ્યપણે કેમ નથી દિવસે બે ફરજિયાત પર્વતિથિની આરાધના નજ માનતા! ઉદયનું વાક્ય કમિ એ ક્ષયવૃદ્ધિના થાય એમ કબુલ કરીને પૂનમના ક્ષયે તેની આ પ્રસંગ સિવાય ઉપગી છે, અને ક્ષે પૂર્વ વાક્ય રાધના તેરશેજ અગર એકમે કરવી તેમ સ્પષ્ટ ક્ષયના પ્રસંગે વિસે કલાક એક તિથિની સંજ્ઞા જણાવેલ છે. એ રીતે એ વર્ગ ક્ષીણ પૂનમનું અને માટે છે. અને સંજ્ઞા પછી તેવીજ આરાધના થાય નુષ્ઠાન તેરશ કરવાનું કબુલ્યું, છતાં ઉપર જે ભેગું એટલા માટેજ છે, નહિ કે “ ”ના પ્રકરવાનું લખ્યું છે તે આખા તપાગચ્છ ઉપર જુઠ | ઘોષને ન માને અને ઉદયના નામે વિપરીત આઆક્ષેપ મૂકવા સાથે પિતાના વચનને પણ વ્યા- ચરણ કરે તે માટે. ઉદયની વખતે આઠમના ક્ષયે ઘાતજ કર્યો છે. એ વર્ગ આગળ ઉપર વળી મૂળ સાતમને ઉદય ભેગ અને સમાપ્તિ હોવા છતાં પાઠમાંથી “વિકાર ઉડાવ્યો છે, એટલું જ નહિ ! શું આઠમનું આરાધન તેઓ નહીં કરે? ખરી રીતે પરંતુ “વિત્ર અને અન્નાષ્ટમી પરાકૃત્યામિ, ટીપણાની વૃદ્ધિ વખતે તેમણે તેમની ઉદયની મને ” આ આખું તત્વતરંગિણીનું શાસ્ત્રીય વાક્ય માન્યતા પ્રમાણે પહેલીને આરાધ્યા માનવી જેપણ ઉડાવી દીધું છે. શું એ વર્ગ એમ માને છે ઈએ. એ વર્ગ બે પૂનમ માને અને પહેલીને ન કે શાસ્ત્રીય સાચા પાઠે ઉડાવવાથી અમે જીતી આરાધે તે ઉચિત નથી. તેમના મતે તો પહેલી જઈશું? જે તેમ છે તે તેમની ધારણા તદ્દન જુઠી પૂનમ પણ ઉદયવતીજ છે. જો એમ ન માનતા અને રેતમાં ઈમારત ચણવા જેવી પાયા વિનાની જ હોય તો પહેલી પૂનમને પૂનમ શા આધારે કહે
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005673 |
| Book Title | Tithidin ane Parvaradhan tatha Arhattithibhaskar |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Pravachan Pracharak Trust |
| Publisher | Jain Pravachan Pracharak Trust |
| Publication Year | 1977 |
| Total Pages | 552 |
| Language | Gujarati, Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |