Page Text
________________
[ જૈન દષ્ટિએ તિથિદિન અને પરાધન.... શ્રી વિજયદેવસૂર ગ૭વાળા તેરશ વધારીને ટીપે- તે પહેલે પાઠ અને બીજો પાઠ. તે બંને પાઠ ણાની પહેલી પૂનમે ચૌદશ (૫કખી) કરતા હતા. એક વસ્તુ સિદ્ધ કરે છે કે તે વખતે મીશ્ર
૪. જૈન શાઆધારે જ્યારે કોઈપણ તિથિ વધ- | લખતા કે બેલતા ન હતા, તેમ ચૌદશ પૂનમ તીજ નથી ત્યારે પંચાંગમાં આવેલી પહેલી પૂનમે | બંનેનું એક દિવસે જુદું જુદું આરાધન નહોતું અમે ચૌદશ કરીએ છીએ તેનું મુખ્ય કારણ જૈન થતું. ચૌદશ પૂનમ બને જુદી જુદી આરાધવાની ગણિત પ્રમાણે પહેલી પૂર્ણિમાએ સૂર્યોદય સમયે | છે. એક બીજામાં એક બીજી તિથિનું આરાધનજ ચતુર્દશીનીજ ઘડીઓ છે. જૈન શાસ્ત્ર પ્રમાણે નહોતું થતું. અને તે તિથિઓ ભેગીજ નહેતી તિથિ શું હોય. એમજ છે, તે જ્યારે ટી- | બેલાતી, લખાતી કે નહતી આચરાતી. કારણ પૂણામાં વૃદ્ધિ તિથિ ૬૪ યા ૬૫ ઘડીની થાય કે ઉભય તિથિના આરાધનને વિકલ્પ નથી તો છે ત્યારે તે વધારાની ત્રણ ઘડી આવી ક્યાંથી? | પ્રશ્નમાં કે નથી તે ઉત્તરમાં. તે તે પૂર્વની તિથિની ઘડીઓ આવી છે. પહેલી પરે ૨૧ “જૈન શાસ્ત્રમાં આરોપ કરવા દ્વારા.", પૂર્ણિમાએ તેની પહેલાની તિથિ ચૌદશની ઘડી- આ લખીને એ વર્ગ જે શાસ્ત્રીય પાઠ આપે ઓની અધિકતાથી બનેલી છે એટલે સૂર્યોદય છે તે પાઠનો એ વર્ગ અર્થ નથી આપ્યો. આ સમયની પ્રથમની બેથી ત્રણ ઘડી ચૌદશની જ પાઠમાં તેમની વિરૂદ્ધ પાઠો એટલે જ અર્થ ન છે. એવી રીતે ચૌદશમાં પણ તેરશની ઘડીઓ આપતાં એમ હાંકે રાખ્યું છે. પૂનમના ક્ષયે તવધી છે માટે બે તેરશ કરી છે તે યુક્ત છે. પર્વ- મારી શું ગતિ થાશે? આ પ્રશ્નના જવાબમાં તિથિની સંખ્યા નિયત હોવાથી તેની રક્ષા માટે તો વિદ્યમાનવેન તનુશાધનં જીત મેવ ગણિતને આધારે થએલા પંચાંગમાં ફેરફાર કરે પૂમિSિSષ્યને પૂર્ણિમાને વાચા વાસ્તબ્બેવ પડે છે. એટલે આ પ્રમાણે તે અમને નથી તો સ્થિતિ (તત્ત્વતરંગિણી પૃષ્ટ ૫) , કઈ પર્વલોપનો દોષ આવત કે નથી તો કેઈ આ પાઠ તે સાફ સાફ સમજાવે છે કે પૂ મૃષાવાદને કે દત્તાજલીને દેષ આવતો. નમના ક્ષયે ચૌદશે અને તિથિઓ છે; પણ આ
૧૮-૧૯-૨૦ આ ત્રણે પેરામાં તત્ત્વતરંગિ- રાધન તે તે દિવસે પૂનમ માનીને પૂનમનુંજ ણીને હવાલો આપ્યો છે પણ આ ગ્રન્થના પાઠો થાય છે. અને વાસ્તવિક સ્થિતિ પૂનમનાજ . તેમના પક્ષને સિદ્ધ નથી કરતા.
જે માણસ વ્યવહાર આચરે છે તેને આપ ૧. “ક્ષીમ”િ આ પાઠ તે ખરતરગચ્છને દોષ દેવાય નહિ. જેમકે ભગવાનની પ્રતિમાને ઉદ્દેશીને છે. ખરતરે ચૌદશના ક્ષયે પૂર્ણિમાએ ભગવાન કહે અને ભગવાન માને તેમાં આપ પૂનમ માનીને ચૌદશ કરતા તે ઠીક નથી એમ દોષ કહી શકાય નહિ. પરંતુ પત્થર કહીને ભગકહેવાયું છે. દેવસૂરસંઘ એ રીતે એવા વખતે વાન કહે તેને જ આપ દેષ લાગે, તેવી રીતે પૂનમ માનીને પૂનમે ચૌદશ નથી કરતો માટે તે ટીપણાની ચૌદશના ક્ષયે જેઓ તેરશ આદિ દેષ ન લાગે.
| માનીને તે દિવસે ચૌદશ આદિ કરે તેને જ આપ ૨. ચતુર્વરી. આ પાઠમાં ચૌદશના ક્ષયે પૂ. દેષ લાગે પરંતુ પ્રઘષના આધારે સંસ્કાર કરનમના દિવસે પૂર્ણિમાની આરાધના થઈ જણાવ્યું નારને આરેપ દોષ ન જ લાગે. પૂનમના ક્ષયે છે અને ચતુર્દશીના આરાધનને દત્તાંજલી કહી છે. | તેરશે ચૌદશ લઈ ગયા હોવાથી તે દિવસે પૂન
આ બને પાઠ સામા પક્ષનું સમર્થન ન મનીજ વાસ્તવિક સ્થિતિ છે. અર્થાત એ વર્ગની કરતાં શાસ્ત્રીય પક્ષનું જ સમર્થન કરે છે. જુઓ માન્યતા મુજબ “પૂનમના ક્ષયે ૧૩ ભેગાં લખી
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005673 |
| Book Title | Tithidin ane Parvaradhan tatha Arhattithibhaskar |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Jain Pravachan Pracharak Trust |
| Publisher | Jain Pravachan Pracharak Trust |
| Publication Year | 1977 |
| Total Pages | 552 |
| Language | Gujarati, Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |