________________
પૂર્વભવમાં પણ હરિશ્ચંદ્ર અને તારામતી રાજા-રાણી હતા... એક દિવસ બે મુનિઓને જોઈ રાણીની કામવાસના ભડકી ઊઠી.. હાવભાવ કરી મુનિઓને ડગાવવા ઘણાયે પ્રયત્નો કર્યા... મેરુ જેવા અડગ મુનિવરોની સામે એની બધી ડુરાદો નિષ્ફળ ગઈ.
એની પ્રાર્થનાને વખોડી કાઢતાં મુનિઓએ એને સમજાવવા પ્રયત્ન કર્યો. વિષ્ટાથી ભરેલી આકર્ષક કોથળી ઉપર મોહિત થવું, અજ્ઞાનતા છે... આ શરીર મળમૂત્રથી ભરેલું છે... એમાં શું મોહિત થવું ?... પણ જેને મોહનો નશો ચઢ્યો હોય, મોહના ઊંધા ચશ્મા પહેર્યા હોય, તેને દીવા જેવી આ વાત ગળે કેવી રીતે ઊતરે ?... નિરાશ થયેલી રાણીએ છંછેડાયેલી નાગણની જેમ વેર લેવા હાહાકાર મચાવી દીધો.
‘મારા શીલ ઉપર આ દુરાચારી સાધુઓએ આક્રમણ કર્યું છે ! બચાવો! બચાવો !!' સૈનિકોએ મુનિઓને પકડી રાજાની સામે ઊભા કર્યા.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
જો કે કમાય ના...74
રાજાની આંખોમાંથી અગ્નિની જ્વાળાઓ વરસવા લાગી... આજ્ઞા કરી કે, “રે... રે... આવી નીચવૃત્તિવાળા આ સાધુઓ છે. જાઓ... હન્ટરથી માર મારી અધમૂઆ બનાવી દો... અને કારાગારમાં પૂરી દો ! રોજના ૧૦૦-૧૦૦ હન્ટર મારજો.’’
એક મહિના પછી રાજાને સાચી બીનાની જાણ થઈ. એમને કારાગારમાંથી મુક્ત કર્યા. ક્ષમા માગી, પણ આલોચના ન લીધી. જેથી બીજા ભવે (હરિશ્ચંદ્ર અને તારામતીના ભવે) એમણે બાર વર્ષ સુધી ચંડાલના ઘેર રહી સ્મશાન વાસ કરવો પડ્યો. તારા રાણી ઉપર રાક્ષસીનો આરોપ મૂકાયો અને રોહતક પુત્રનો અસહ્ય વિયોગ સહવો પડ્યો...
આ બધા પૂર્વભવના પાપોના તોફાનો છે... ગુરુ આગળ આલોચના-પ્રાયશ્ચિત ન લીધું. તેથી આવા કષ્ટો આવ્યા. આપણે સ્પષ્ટ રીતે આલોચના લઈ લેવી જોઈએ...
www.jainelibrary.org
