Page Text
________________
૬3
૫૦
49
૫૪
૫૫
અર્થઃ અભયકુમારે બુદ્ધિમત્તાથી ગરાસમાં આપેલાં ગામો પાછાં મેળવ્યાં. એક વસા જેટલી ગરાસમાં આપેલી જમીન ઉપર જકાતદારો દ્વારા ધન વસૂલ થતું હતું, તે અટકાવ્યું. ...૪૯
ઢાળ : ૨ વિફરેલો રાસનાયક
| (દેશી : ચંદાયણની) નર માડવીઈંથી ઊઠાડ્યા, લોહમતિ પાસઈ જઈ ગાડયા; અમનઈ તો રાજા ઉથાપઈ, બલ હોઈ તો ગ્રાસ જ આપઈ લોહમતી તવ મોટૂ ઉંઢઈ, રોહણીઆ સુત નઈ જ વખોડઈ; કરતી નરનું ઘણું જ વખાણો, તે બલવંત વહઈ સહુ આણો. સૂતરો હણીઉ સ્થાનઈ જણીઉ, એ તો પુત્ર નહી કહુ રણીઉ; હત પૂત્રી તો રહઈતી મામો, ચામાતા કરતો મુઝ કામો સહી ધીકાર રોહણીઆ બાલ્યો, સીહ ઉદરિ આવ્યો જ સીઆલો; ભુડા લાવ્ય કાંઈ કરી ચોરી, તાત સરાધ સઈ કરસ્યો જોરી લાયો ખીયો ઉડ્યો ધુરાઈ સાસો, કોણ રાખઈ નર માહારો ગરાસો; ધરી માન રોહણ સજ થાઈ, વીધ્યા તણા ઉરડામાહા જાઈ ‘ઘાલ્યો હાથ આઘેરો જ્યારઈ, ઉંટ ચામડુ આવ્યુ ત્યારઈ; વધ્યા બલિ તે કરતો થાઈ, સોવન ગુઘરા બાધ્યા પાઈ નાચંતો નૃત્ય ઊંટમાહા જાઈ, તવ રાઈકો જઈ કાને સાહઈ; તવ ઉછલતો ઊંચો થાઈ, તે ઊંટડો કોણ ન સવાઈ ઢોર શ્રેણિકનો કઈ વલી જ્યાહઈ, ભંગાણૂં પાડયુ તે માહઈ; થયો સોર સુભટ સલસીલીઆ, નૃપ મંત્રી સહુઈ ત્યાહા મલીઆ ઊંટડો દેવ શખરિ જઈ ચઢીઉ, કોટવાલ નઈં મસ્તગિ પડીઉં; મારી પાટુ ખડગ જ લીધુ, પછઈ રુપ પ્રગટ તે કીધૂ નહી આપો ગરાસ જ ગામો, તો હું ટાલીસ સહુનો ઠામો; એમ કહઈતો આકાઈ જાઈ, આવ્યો જ્યાહા પોતાની ભાઈ ખડગ કોટવાલ તણૂ જે લીધૂ, ત્યાહાથી રત્ન ઊંખેડી દીધૂ; કરો સરાધ પીતાનું આજો, વલી કહો માતા દુજુ કાજો માંઈ વખાણ ઘણૂં ત્યાહા કીધું, “સિહનો સીંહ' બીરદ એમ દીધૂ નીત્ય રોહણીઉ કરતો ચોરી, લાવઈ રૂપ સોવનની બોરી. દીવસઈ નૃપ નઈ પાસઈ જાઈ, નામ રોહણ સેઠી તસ થાઈ; કહઈ હું છું પરદેસી સાધ્યો, રહસ્ય અમ્યો તુમ નગરી માહો નૃપ ભુલો દઈ તાસ વખારયો,સાહા ઉતારયો તેણઈ ઠારયો; રાખ્યા વાણોતર સહઈ પંચો, રોહણ મુકઈ ચોરી સંચો. એમ ષટ મહીના વચ્ચમાહા જાઈ, કોટવાલંઈ વીનવીઉ રાઈ; સકલ સોર તસકરનો ટાલ્યો, રોહણીઆનો મદ મંઈ ચાલ્યો
૫૮
૬૪
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005627 |
| Book Title | Rohiney Ras |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Bhanuben Shah |
| Publisher | Jain Sahitya Prakashak Samiti |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 386 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 10 MB |