________________
૪૮
સાહિત્ય, શિલ્પ અને સ્થાપત્યમાં ગિરનાર
८. ग्र? महामात्य) श्री तेजपालकारित श्री नेमिनाथ चै(थ ? त्य) जगत्यां देवकुलि
९. का २ बिंबं ६ सपरिगण श्रीजावालिपुरे श्रीपारस्वनाथदेव चै१०. (ग ?त्य) जग ('थी ?त्यां)देवकुलिका श्रीरिषभनाथबि[बिं]बं वीजापुरे श्रीने ११. (मिनाथ) बि[बिं]बं देवकुलिका दंडकलसादिसहिता ૨૨. ... ... હું ... [વર](ટુ ? ઈડિયા સા(દુ ? દુ)ને ૨૩. [૧] ... ... ..સા(હું ? દુ.) પેઢા સા. ૨૪. .. .. . ..[સા]( ?હુ.) +થળેશ્વર તપુ ૨૧. [ઝા]... . ..(?)વત્ ૬. . . . . . . . .
૭. . . . ...(ત) ... ... . વિશેષ નોંધ:
પંક્તિ (૧૩)માં નેમ પછી ને સાદુ પેઢા પહેલાં, આબૂના લેખાંક ૩પરના આધારે કલ્પના કરીએ તો સુત સા. રાહડ | પ્રા. સવ તપુત્ર એવો વાક્યખંડ હોવો જોઈએ : અને પંક્તિ(૧૫)માં (મj) પછી સા. તાદન નિગમુત્વ સમુદ્રાયેન રૂદ્ઘ વારિત . એમ હોવાનો સંભવ છે.
શ્રી અત્રિએ લેખમાં રહેલા કેટલાક શબ્દોની જોડણી અને રૂપના દોષ બતાવ્યા છે. થોડા વિશેષ અહીં નોંધીએ, તો તેમાં જુન ને બદલે પાર, નશ ને સ્થાને નસ (પંક્તિ ૫ અને ૧૧) વત્ત ને બદલે ઉતર્જા અને પાર્વા (૭), સરિઝર કોરવાને બદલે સપરિણા, ચૈત્ય ને બદલે વૈથ અને અગાઉ કહ્યું તે વૈત્ય ન ત્યાં ને બદલે વૈયા નાથીનો નિર્દેશ કરી શકાય. વરડિયા કુટુંબના આબૂના લેખોમાં પણ આવા કેટલાક દોષો રહેલા છે જે મુનિશ્રી જયંતવિજયજીએ લેખની વાચનામાં યોગ્ય સંકેતો દ્વારા બતાવ્યા છે અને પ્રસ્તુત મુદ્દા પર લેખાંક નં. ૩૫રના તેમના ભાષ્યમાં ટીકા કરતાં આ પ્રમાણે લખ્યું છે : “લેખ સંસ્કૃત ભાષામાં છે પરંતુ તેમાં કેટલાક વ્યાકરણ વિરુદ્ધ પ્રયોગો અને પ્રાકૃત ભાષાના શબ્દો આવે છે છતાં લેખની ભાષા સરળ અને સમજી શકાય તેવી છે.”(શ્રી અબુંદ-પ્રાચીન-જૈન-લેખસંદોહ, પૃ૦૪૩૫-૪૩૬ પાદટીપ.)
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
