Page Text
________________
सिद्धाम्सलेशसमहः હવે પ્રશ્ન થાય કે ઈશ્વર કણ કે જીવ કોણ? આ બાબતમાં પ્રકાવિત્રણમાં કહ્યું છે કે અનાદિ અનિર્વચનીય અને ભૂતની (કાર્ય માત્રની). પ્રકૃતિ માયા ચિન માત્ર સાથે સંબંધવાળે છે. તેમાં ચિતનું પ્રતિબિંબ તે ઈશ્વર. તેના જ અવિદ્યા નામના આવરણશક્તિ અને વિક્ષેપશક્તિવાળા પરિચિછન્ન, અનન્ત પ્રદેશમાં ચિતનું પ્રતિબિંબ. તે જીવ.
- વિવરણ : “યાં તુ વિશાત યુતિમાં ભૂત, (ઉત્પન્ન થયેલી વસ્તુ)ની પ્રકૃતિ (મળ કારિસરણી તરીકે પ્રસિદ્ધ માયામાં ચૈતન્યનું પ્રતિબિંબ તે ઈશ્વર. અહીં શંકા થાય કે એ જ કૃતિમાં “માયિર્ન તુ મઘેશ્વર' એમ કહ્યું છે તેમાં માયાનું ઈશ્વરાશ્રિત તરીકે પ્રતિપાદન છે, તે ઈશ્વર માયામાં પ્રતિબિંબરૂપ કેવી રીતે હેઈ શકે તેના ઉત્તરમાં કહ્યું છે કે માયા ચિત્માત્ર સંબંધિની છે અર્થાત ચિઃ માત્રાશ્રિત છે. “માત્ર પદથી બિંબવાદિને વ્યવચ્છેદ કર્યો છે શ્રુતિમ ચહેર” પકછે તેને લક્ષણથી ચિત્માત્ર અર્થ છે માયા સાંગને માન્ય પ્રવૃત્તિ
મા સરસ્થી-એમબાવવા તેને અનિર્વાચ્ય અનિર્વચનીય કહી છે. માયા બ્રહ્મએતન્મથી વસ્તુતઃ ભિન્ન નથી કારણ કે બ્રહ્મ સિવાયનું બધું મિયા છે એમ કૃતિ છે તેથી તેને બ્રહ્મથી વસ્તુત: ભેદ સંભવ નથી, માયા બ્રહ્મથી અભિન્ન પણ નથી કારણ કે ચૈતન્ય અને જડનું ઐકય હોઈ શકે નહિ. તન્યથી ભિન્ન ભિન્ન છે એમ પણ ન કહેવાય કારણ કે ભિન્નત્વ અને અભિન્નત્વ વિરોધી હેઈને એક સાથે સંભવે નહિ. એ જ રીતે માયા સતા નથી કારણ કે સત માનતાં અતશ્રુતિને વિરોધ થાય; માયા અસત પણ નથી કારણ કે અસત્ હેય ને ભૂતપ્રકૃતિ હોઈ શકે નહિ. સદસત પણ નથી કારણ કે સત્ત્વ અને અસત્વને એકમાં વિરાધ છે. એ પ્રમાણે માયા સાવયવ (અવયવો વાળી) નથી કારણ કે સાવયવ હોય તે સાદિ (ઉત્તિવાળી હેય) અને તેમાં પ્રતિબિંબભૂત ઈશ્વર પણ સાદિ તે જોઈએ. વળી માયા સાદિ હોય તો તેની પ્રકૃતિ તરીકે અન્ય માયાની અપેક્ષા રહે અને તેની પ્રકૃતિ તરીકે અન્ય માયાની અપેક્ષા રહે અને તેની પ્રકૃતિ તરીકે વળી અન્ય માયાની અપેક્ષા રહે એમ અનવસ્થાને સગા થાય માયા નિરવયવ પણ નથી, કારણ કે નિરવયવ હોય તે પ્રકૃતિ નય—લેકમાં સાલ્મવા પદાર્થોને કારણું બનતાં જોઈએ છીએ. સાવયવ નિરવયવ પણ ન હોઈ શકે કારણ કે સાવયત્વ અને નિયત્વનો એકમાં વિરોધ છે. આમ માયાનું કેઈસતિ નિવચન (પ્રમાણિક નિમણુ સમજૂતી) કરી શકાતું નથી તેથી તે અનિર્વાય છે
જીવ એ સીધું માયામાં પડેલું પ્રતિબિ બ નથી પણ માયાના પરિછિન્ન આતત મહેસામાં પડેલ ચિત્મતિબિંબ છે. આ પ્રદેશે પરિચ્છિન્ન છે. તેથી, તેમાં પ્રતિબિંબરૂપ જીવ પણુ પરિછિન્ન તરીકે લખધ થાય છે. બ્ર સ્ શાંકરભાષ્યમાં જીવોનું પરિછિન્ન તરીકે નિરૂપણ છે. “સર્વત્ર પ્રસિદ્રવજ્ઞાન્ત' (બ્ર. સુ ૧ ૨. અધિ ૧, સૂ. ૧) એ અધિકરણમાં સત્રમાંને “શારીર” શબ્દ સમજાવતાં શંકરાચાર્યે કહ્યું છે કે “શરીરમાં હેય તે શારીર તુજ સ્થિર પણું શરીરમાં છે. તે ખરે; પણ તે સતગત, વિભુ હેઈ શર્સરમાં જ છે. એમ નકાલ મારે જીવ. તે શરીરમાં જ છે. તેના ભેગનું અધિષ્ઠાન કરતે હોઈ અન્યત્ર નથી. એવું જ શુન્ધાધિકરણના ભાષ્યમાં પણ કહ્યું છે (૧. ૩. અધિ ૧, સૂ. ૧).
અહીં એ ધ્યાનમાં રાખવું જોઈએ કે પટના આરંભક તતુઓની જેમ અયાના પ્રદેશ નથી કારણ કે તે અનાદિ છે, પણ માયામાં આવરણ અને વિક્ષેપશક્તિઓ અનંત
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005539 |
| Book Title | Siddhantalesa Sangraha |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Esther A Solomon |
| Publisher | L D Indology Ahmedabad |
| Publication Year | 1990 |
| Total Pages | 624 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 14 MB |