Siddhantalesa Sangraha

SR No.: 005539
Original Sutra Author: N/A
Author: Esther A Solomon
Publisher: L D Indology Ahmedabad
Publication Year: 1990
Total Pages: 624
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 14 MB

Page 531

૨૦
सिद्धान्तलेशसंङ्ग्रहः
તેથી લક્ષણમાં અતિયાપ્તિના દોષ છે. એ જ રીતે હૃદય આદિ રૂપ પરોક્ષ અથ જે પોતાના વ્યવહારન અનુકૂલ શાખ્વાદિ વૃત્તિથી અવચ્છિન્ન તન્યથી અભિન્ન છે તેને અથ ના અપરાક્ષત્વનું લક્ષણુ લાગુ પડશે, તેથી પણ લક્ષણ અતિવ્યાપ્ત છે,
આ
આ શંકાના ઉત્તર એ છે કે જે એ ચૈતન્યાના અભેદની અભિવ્યક્તિ માનવામાં આવે છે તે બન્નેય અનાવૃત હોય એ અપેક્ષિત છે, તે એમાંથી કાઈ એક ચૈતન્ય આવૃત હોય તા એ દશામાં તેમના અમેદની પ્રત્યક્ષત્વ કે અપરાક્ષત્વરૂપ અભિવ્યક્તિ થતી નથી. તેથી હૃદયાદિવિષયક શાબ્દવૃત્તિના સ્થળમાં અતિવ્યાપ્તિ નથી કારણ કે ત્યાં વિષય-ચૈતન્ય આવૃત છે. પરાક્ષ હૃદયાદિ વિષયનુ તથા હૃદયાદિ વિષયક શાબ્દત્તિથી અવચ્છિન્ન ચૈતન્યરૂપ પરાક્ષજ્ઞાનનું અપરેાક્ષત્વ પ્રસક્ત થતું નથી. અને આમ હૃદયાદિ વિષયક શાબ્દવૃત્તિથી અવચ્છિન્ન ચૈતન્યરૂપ પરાક્ષજ્ઞાન હૈયાદિ વ્યવહારને અનુકૂલ હેાવા છતાં હૃદયાદિ વિષયથી તેના અભિવ્યક્ત અભેદના અભાવને કારણે ‘તે તે અથા અસ્મિન્ન હાઈને તે તે અથ”વ્યવહારને અનુકૂલ જ્ઞાન હાવું' એ લક્ષજીવાળું જ્ઞાનાપરાક્ષત્વ નથી, એ જ રીતે હય સાદિ અને પોતાના વ્યવહારને અનુકૂલ શાબ્દવૃત્તિથી અવચ્છિન્ન સાક્ષિચૈતન્યથી અભેદ હૈાવા છતાં તે અભેદની અભિવ્યક્તિના અભાવને લીધે પેાતાના વ્યવહારને અનુકૂલ ચૈતન્યથી અભેદ છે તેની અભિવ્યક્તિશીલતારૂપ અર્થાંનુ અપરાક્ષત્વ નથી એવા અથ છે.
.
[વ્યાખ્યાકાર વિશેષ વિવેચન કરે છે : શંકા થાય કે હું સુખી છું, દુ:ખી છુ. એ પ્રકારના સુખાદિસાક્ષીમાં સુખાદિપ વિષયથી અભેદ વિદ્યમાન હોવા છતાં એ અભિવ્યક્ત થતા નથી કારણ કે સુખાદિના સાક્ષી જીવ અને સુખાદિના આધારાધેયભાવની પ્રતીતિ છે. અને આમ સુખાદિના પ્રત્યક્ષમાં અભિવ્યક્ત વિષયાભેદના અભાવને કારણે અપરાક્ષવ માની ક્ષાશે નહિ તેથી લક્ષણુમાં અવ્યાપ્તિના દાત્ર છે. પશુ આ શ કી ખરાબર નથી. ધાદિ–પ્રત્યક્ષરૂપ ધટાદિસ્ફુરણમાં ઘટ સ્ફુરે છે”, ‘પટ સ્ફુરે છે' એ પ્રકારના અનુભવને લઈને બટાદિ અથથી અભેદની અભિવ્યક્તિ છે તેમ સુખ સ્ફુરે છે', ‘દુ:ખ સ્ફુરે છે’ ઇત્યાદિ પ્રકારના અનુભવને લઈ તે જ સુખદુ;ખાદિ—પ્રત્યક્ષમાં સુખાથિી અમેદની અભિવ્યક્તિ છે.
શકા : ‘લટ સ્ફુરે છે' એ અનુભવમાં લટ સ્ફુરણને આશ્રય છે. એટલું જ્ઞાત થાય છે, તેના સૂરણથી અત્રે જ્ઞાત થતા નથી.
'
૩૨ : આ બરાબર નથી. જેમ દેવદત જાય છે' એ પ્રયાગમાં જવાની ક્રિયાના ર્તાથી અભિન્ન દેવદત્ત એવા વાકયા છે એમ જ્ઞાત થાય છે તેમ બટ સ્કેરે છે' એ પ્રયાગમાં ‘સ્ફુરણન આશ્રયથી અભિન્ન બટ' એ વાકષાય માનવા જો એ, તેથી ‘લટ સુરે છે એ પ્રયાગના મૂલભૂત ષટ સ્ફુરે છે’ એ અનુભવમાં પણ્ સ્ફુરણના આશ્રયભૂત ચિદાત્માથી અભિન તરીકે બટનુ ભાન (પ્રકાશન) અવશ્ય હોવુ જોઈએ.
શકા : બટને સ્ફુરણના આશ્રયથી અભેદ અભિવ્યક્ત થતા હોય તે પણ રણથી તેનાં અભેદની અભિવ્યક્તિનું ઉપાદન હજુ સુધી નથી જ કર્યું (~~આ હકીક્ત ન્યાય પૂર્વ કે સમજાવી નથી).