________________
૨૩૪
ઉપકરણદ્રવ્યતીર્થ
भवसमुद्दाओ।।१०० ।। अप्पा उद्धरिउच्चिय उद्धरिओ तहय तेहिं नियवंसो। अन्ने य भव्वसत्ता अणुमोदंता उ जिणभवणं ।।१०१।। खवियं नीयागोयं उच्चागोयं च बंधियं तेहिं । कुगइपहो निट्ठविओ सुगइपहो अज्जिओ य तहा।।१०२ ।। इहलोगंमि सुकित्ती सुपुरिसमग्गो य देसिओ होइ। अन्नेसिं भव्वाणं जिणभवणं उद्धरंतेहिं ।।१०३।। सिज्झंति केइ तेण वि भवेण इंदत्तणं च पावंति। इंदसमा केइ पुणो सुरसुक्खं अणुभवेऊणं।।१०४ ।। मणुयत्ते संपत्ता इक्खागुकुलेसु तइ य हरिवंसे। सेणावई अमच्चा इब्भसुया चेव जायंति।।१०५ ।। कलाकलावे कुसला कुलीणा, सयाऽणुकूला सरला सुसीला। सदेवमच्चासुरसुंदरीणं, आणंदयारी मणलोयणाणं ।।१०६।। चंदोव्व सोम्मयाए, सूरो वा तेयवंतया। रइनाहोव्व रूवेणं भरहो वा जणइट्ठया।।१०७ ।। कप्पडुमोव्व चिंतामणिव्व चक्की य वासुदेवा य। पूइज्जति जणेणं जिण्णुद्धारस्स कत्तारो।।१०८ ।। भोत्तूण वरे भोए काऊणं संजमं च अकलंकं। खविऊण कम्मरासिं सिद्धिपयं झत्ति पाविंति।।१०९ ।। इय जिण्णुद्धारो जिणवरेहिं सव्वेहिं वंनिओ गुरुओ। मुक्खंगनाणसुरसंपयाण इह कारणं परमं ।।११०।। पुणोऽवि चिंतए तत्थ, समुग्गाईण किच्चयं। अन्नं वा दुत्थियं जं तु, तं सव्वं सुत्थियं करे।।१११।। भक्खेइ जो उविक्खेइ, जिणदव्वं तु सावओ। पन्नाहीणो भवे सो, लिप्पए पावकम्मणा।।११२ ।। धम्मं व सो न याणेइ, जिणं वावि जिणागम। भक्खेइ जो उविक्खेइ, जिणदव्वं तु सावओ।।११३।। अहवा नरयाउयं तेण, बद्धं चेव न संसओ। तत्तोऽवि सो चुओ संतो, दारिद्देण न मुच्चई ।।११४ ।। पमायमित्तदोसेणं, जिणरित्त्था जहा दुहं । पत्तं संकाससड्डेणं, तहा अन्नोऽवि पाविही।।११५ ।। संकास गंधिलावइ सक्कवयारंमि चेइए कहवि। चेइयदव्वुवओगी पमायओ मरण संसारे।।११६।। तण्हाछुहाभिभूओ संखिज्जे हिंडिऊण भवगहणे। घायणवाहणचुण्णणवियणाओ पाविउं बहुसो।।११७ ।। दालिद्दकुलुप्पत्तिं दरिद्दभावं च पाविओ बहुसो। बहुजणधिक्कारं तह मणुएसुऽवि पाविओ बहुसो।।११८ ।। तगराए इब्भसुओ जाओ तक्कम्मसेसयाओ य। दारिद्दमसंपत्ती पुणो पुणो चित्तनिव्वेओ।।११९ ।। केवलिजोगे पुच्छा कहणे बोही तहेव संवेओ। किं इत्थमुचियमिण्हिं? चेइयदव्वस्स वुड्डि
।१२० ।। गासच्छायणमित्तं मुत्तुं जं किंचि मज्झ तं सव्वं । चेइयदव्वं नेयं अभिग्गहो जावजीवाए।।१२१ ।। सुहभावपवित्तीओ संपत्तीऽभिग्गहमि निच्चलया। चेईहरकारवणं तत्थ सयाऽऽभोगपरिसुद्धी।।१२२ ।। निट्ठीवणादिकरणं असक्कहाऽणुचियआसणाईया। आययणमि अभोगो इत्थ य देवा उदाहरणं ।।१२३ ।। देवहरयंमि देवा विसयविसविमोहिया वि न कयावि। अच्छरसाहिपि समं हासखिड्डाई न कुणंति।।१२४ ।। इय सो महाणुभावो सव्वत्थऽविय विहियभावचाएण। चरिउं विसुद्धधम्म अक्खलियाराहओ जाओ।।१२५ ।। चेइयदव्वं साहारणं च जो दुहइ मोहियमईओ। धम्मं च सो न याणइ अहवा बद्धाउओ नरए।।१२६।। चेइयदव्वविणासे तद्दव्वविणासणे दुविहभेए। साहू उविक्खमाणो अणंतसंसारिओ भणिओ।।१२७ ।। जोग्गं अईयभावं मूलुत्तरभेयओ अहव कटुं। जाणाहि दुविहमेयं सपक्खपरपक्खमाइं वा।।१२८ ।। चेइयदव्वं तु विभज्ज करिज्ज कोई नरो सयट्ठाए। समणं वा सोवहियं विक्किज्जा संजयट्ठाए ।।१२९ ।। एयारिसंमि दब्वे समणाणं किं नु कप्पए घेत्तुं? । चेइयदव्वेण कयं मुल्लेण व जं सुविहियाणं ।।१३० ।। तेणपडिच्छा लोए वि गरहिया उत्तरे किमंग पुणो? । चेइयजइपडिणीया जो गिण्हइ सो विह तहेव।।१३१ ।। चेइयदव्वं गिण्हित्त भंजए जो उ देइ साहणं। सो आणा अणवत्थं पावइ लिंतोऽवि दितोऽवि।।१३२ ।। देवद्रव्येण या वृद्धिगुरुद्रव्येण यद् धनम्। तद् धनं कुलनाशाय, मृतोऽपि नरकं व्रजेत्।।१३३।। प्रभास्वे मा मतिं कुर्याः, प्राणैः कंठगतैरपि। अग्निदग्धाः प्ररोहंति, प्रभादग्धो न रोहति।।१३४ ।। प्रभास्वं ब्रह्महत्या च, दरिद्रस्य च यद् धनम्। गुरुपत्नी देवद्रव्यं च, स्वर्गस्थमपि पातयेत्।।१३५ ।। एवं जो जिणदव्वं तु, सड्ढो भक्खे उविक्खए। विसं सो भक्खए बालो, जीवियट्ठी न संसओ।।१३६।। जे पुणो जिणदव्वं तु, वृड्ढि निति सुसावया। ताणं रिद्धी पवड्ढेइ, कित्ती सुक्खं बलं तहा।।१३७।। पुत्ता य हुंति से भत्ता, सोंडीरा बुद्धिसंजुया। सव्वलक्खणसंपुन्ना, सुसीला जणसंमया।।१३८ ।। संकासो विव भित्तूणं, कम्मगंठिं सुनिव्वुडो। जाहिही सो उ निव्वाणं, महासत्तो न संसओ।।१३९ ।। नो माया नो पिया
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org