________________
શ્રી ધર્મ રત્ન પ્રકરણ.
पूरमि क्रेहिं कुसुमेहिं ॥ १२ ॥ जइ इत्थ कोइ हुंती-जक्खो तो हं सहतमओ ने । परपरिभव मसमंता-नूण मिमो पत्थरो चेव ॥ १३ ॥ नयणु अणुकंपियमणो-जक्खो अज्जुणगतणु मणुपविट्ठो । सो तडतड ति तोडइ-बंधणं आमतंतु व्व ॥ १४ ॥ गहिउँ लोहमयं पल-सहस्समाण स मुग्गरं सकरे । ते छवि पुरिसे लह इत्थिसत्तमे हणइ हेलाए ॥१५॥ इय पइदिण मज्जुणओ-छप्पुरिसे इत्थिसत्तमे हणइ । कमसो एसो जाओवृत्तंतो पायडो नयरे ॥ १६ ॥ अह सेणिएण नयरे-घोसाविय मिय अहो नयरलोया । निग्गंतव्वं न तुमेहिं-जाव हणिया न सत्त जणा ॥ १७ ॥ तमिय समये सामी-समोसढो चरम जिणवरो तत्थ । पहुपाय वंदणत्यं-निग्गच्छइ कोवि न भएण ॥ १८ ॥ तत्यत्थि विमलदिट्ठिअइ धम्मट्ठी सुदंसणो सिदिछ । जिणपवयणसवणरुई-नव तत्तवियार सारमई ॥ १९ ॥ सो सिरिवीर जिणेसर-वयणामयपाणउस्मुओ अहियं ।
પુજે છું (૧૨) જે આ મૂર્તિમાં ખરેખર કઈ યક્ષ હેત તે હું આવી રીતે પર પરિભવ નહિ સહેત. માટે નકકી આ પત્થરજ છે. (૧૩) ત્યારે યક્ષને અનુકંપા આવ્યાથી તે તેના શરીરમાં પ્રવિષ્ટ થયું, એટલે તેણે કાચા દોરાની માફક બંધણુને તડ દઈ તેડી નાખ્યાં. ( ૧૪ ) પછી હજાર. પળને એટલે હાલના વજને આશરે અઢી મણને લેઢાને મુદગર પિતાના હાથમાં લઈને તેણે પિતાની સ્ત્રી સહિત છ પુરૂષને એક ઝપાટે મારી નાખ્યા. ( ૧૫ ) એમ દરરોજ તે અર્જુનમાળી છ પુરૂષ અને એક સ્ત્રી મળીને સાત ખુન કરતા રહ્યા. આ વાત અનુક્રમે નગરમાં ફેલાઈ. [ ૧૬ ] તેથી શ્રેણિક રાજાએ નગરમાં ઉદૂષણ કરાવ્યું કે, હે મગર લે ! જ્યાં સુધી અર્જુન માળીએ સાત જણ માર્યા ન હોય ત્યાં સુધી તમારે શહેર બાહેર ન નીકળવું.(૧૭) તે સમયમાં ચરમ જિનેશ્વર વીર પ્રભુ ત્યાં સમસ. પરંતુ તેમને વાંદવા માટે ભયના લીધે કઈ નીકળે નહિ. [ ૧૮ ] હવે ત્યાં નિર્મળ સમ્યકત્વવાનું અને અતિ ધમાંથી સુદર્શન નામે શેઠ હતા, તે જિન વાણી સાંભળવા રૂચિવંત અને નવ તત્વના વિચાર જાણવામાં કુશળ હતો. [ ૧૮ ] તે શ્રી વીરપ્રભુના વચનામૃતનું પાન કરવા અધિક
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
