________________
ભાવ શ્રાવક.
३५८
चित्तूण सार मत्थं-सुरूवरामाजणं मणुस्से य । वंदिग्गहेण य तओ-चिलायसेणा गया पल्लिं ॥ १२ ॥ सोविहु सयंभुदत्तोः गयंसव्वस्सो पलायमाणो यः । धणवंतु ति विचिंतिय-गहिओ भिल्लेहिं दुदेठहिं ॥ १३ ॥ निद्दयकसव्वायनिवाय--बंधणाईहिं ताडिओवि ददं । सो. इच्छइ जाव न. किंचि- देयहव्वं तओ तेहिं ॥ १४॥ पइदिणपुन्नोवाइय-- चिलायकीरंत तप्पण विहीए । चामुंडाए पुरओ--उवहारत्थं स उवणी
ओ ॥ १५ ॥ रे रे वणिया जइ जीवियच महिलससि ता बहुं दविणं । अज्जवि मनसु अम्हं--कालमुहं जासि कि मकाले १ ॥ १६..
एवं ते जपंता-सयंभुदत्तं न जाव खग्गेण । निहणंति ताव सहसा-समुट्ठीओ बहलहलबोलो ॥ १७ ॥ भो चयह चयह एय--वराग मणुसरह वेरिवार मिणं । थीबालवुढविद्धंस-कारिणं मा विरावेह ॥ १८ ॥ एसा हम्मइ पल्ली-डझंति इमाई सयलगेहाई । इय उल्लावं सोउ--सयंभुदत्तं विमुषण ॥ १९ ॥ पवणजइणा जवेणं-सुमरियचिरवइरिसुहडसं
વત સ્ત્રીઓ અને માણસને કેદ પકડીને પોતાની પલ્લિ તરફ જવા લાગી. [૧૨ ] તે સ્વય ભૂદત્ત પણ લૂંટાયે, અને નાસવા મંડે, એટલે તેને ધનવાળે જાણીને તે દુષ્ટ ભીલએ પકડો. [ ૧૭ ] તેને તેઓએ બાંધીને સખત તાજાણું માર્યા, તે પણ તેણે કંઈ પણું આપવા હા પાડી નહિ. ત્યારે તેઓ દરરોજ માનતા પૂરી થતાં, જેનું તર્પણ કરતા, એવી ચામુંડાની આગળ તેને ઉપહારના અર્થે લઈ આવ્યા. ( ૧૪ ) પછી તેઓ તેને કેહેવા લાગ્યા કે, અરે વાણિયા ! જે તે જીવવા ઈચ્છતે હૈય, તો હજુ પણ અમને બહુ દવ્ય આપવાની કબુલાત આપ—શા માટે અકાળે કાળના મુખમાં પડે છે ? [ ૧૮ ] તે ભીલ એમ બેલતા થકા સ્વયંભૂદરને ખીથી મારવા તૈયાર થતા હતા, તેવામાં ત્યાં - ચિંતે ભારે લાહલ થશે કે, અરે ! આ રાકને મૂકે, અને આ દુશ્મનાં ટોળાં તરખું यसो ४, yeji ली, माण, १४ने नाश ४३२ छ, भाटे ने त हो भां. [ १७-१८ ] जुमा पनि तय छ, भने यसरी मावामा मावे छे.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
