________________
૩૫૨
શ્રી ધર્મ રત્ન પ્રકરણ
तो पसिउं एस जणो-अदुस्सह विरह हुयवहपालतो । नियसंगमसलिलेणं-सुनिव्वुओ किज्जउपुणोवि ॥ ४३ ॥ इय पभाणयावि जाहे ते दिछीइवि नियंति नहु पच्छा । ता ओहीए नायं-खुभिही जिणरक्खि
ओ नूणं ॥ ४४ ॥ तो भणियं जिणरक्खिय-सयावि तं हिययवल्लहो मज्झ । आलवणरमणपमुहंपि-सह तए भावओ आसि ॥ ४५ ॥
जिणपालिओ उ एसो-वेसो व्वि य मह सयावि अवियट्ठो । जइ देइ न पडिवयणं--मा देउ तुहं पुण न जुत्तं ॥ ४६ ॥ तुह विरहे । मम हिययं-निद्दय दलइ व्व फुट्टइ ब्व लहुं । ता निणरक्खिय रक्खसु-ओजीयं मज्झ वच्चंतं ॥ ४७ ॥ रणरणिरमंजुमंजिर-किंकिणीसहजाणयसवणसुहा । इय भणिरी तस्सुवरि-वरिसेइ सुवन्नकुसुमाइं ॥ ४८ ॥ अह निविड वियडनियडी--कुडीइ तीए निएवि तं रूवं । ताई वयणाई निमुणिय-मणहरणं भूसणरवंच ॥ ४९ ॥ पुव्वरमियाई सुमरिय--अग्या
મને અનાથ કરીને કાં છોડી દીધી ? (૪૨ ) માટે મેહેરબાની કરી, આ વિરહાતુર જનને તમારા સંગમરૂપ જળથી ફરી શાંતિ કરે. [૪] એમ કહ્યા થકાં પણ યાવત તેઓ નજરથી પણ પાછળ નહિ જેવા લાગ્યા. ત્યારે તેણીએ અવધિથી જાણ્યું કે, જિનરક્ષિત નિચે ડગશે. (૪૪) તેથી તે તેને કહેવા લાગી કે, હે જિનરક્ષિત ! તું હમેશાં भारे। हेयानी २ हती, तारी साथे ! लाया मोसती, २मती. [ ४५ ] मा જિનાલિત તે મને હમેશાં અવિદગ્ધ વાણિયા જે જડ લાગતો હતો, તે મને ઉત્તર ન આપે તે ભલે, પણ તારે તેમ કરવું ન ઘટે. ( ૪૬ ) તારા વિરહમાં મારું હૈયું કટકા થઈને oreही शे, भाटे हे निक्षित ! भा२॥ नीrom oru ७५२ २०५. ( ४७ ) मा રીતે રમઝમ કરતી ઘુઘરીઓના અવાજથી કાનને રાજી કરતી, તે એમ બેલવાની સાથે તેના માથા પર સેનાનાં ફૂલ વરસાવતી હતી. [૪૮] હવે ભારે કપટવાળી તે અંતરીનું તે ૨૫ જોઈ, તે વચનો તથા ઘરેણાની રમઝમ સાંભળો. [૪૯ ] પૂર્વની કીડાઓ - ભારી, તથા સુગંધી ગળે સુંઘીને જિનરક્ષિત થળી પર ચડેલા માણસે કહેલી સઘળી વ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
