________________
२२८
ધર્મ રત્ન પ્રકરણ.
सिट्ठी ॥ १२ ॥ ही वंचिया मुहाए-धवलवलुद्धेण सा मए मुदा। अ. बेहि तयं भुतं-पावं मह चेव संजायं ॥ १३ ॥ हद्धी इचिरकाल-परवंचणपवणमाणसेण मए । दुसहदुहनरयदावग्गि-इंधणं कह को अप्पा ॥ १४ ॥ इय जूरंतो जा जाइ-किंपि भूभाग मग्गओ ताव । मग्गमि माणिं एगं-गच्छंतं दद्लू मिय भणइ ॥ १५ ॥ - भयवं पडिक्खसु खणं-भणइ इमो गच्छिमो सकज्जेण । सिट्ठीवि आह किं कोवि-नाह परिभमइ परकज्जे ॥ १६ ॥ अइसयनाणी साहूभणेइ तं चिय भमेसि परकज्जे । सो मम्मे इव पुट्ठो-बुदो तेणेव वयगेण ॥१७॥ हरिनंदी आणदिय-हियओ वंदिय मुणि भणइ कत्थ। चिट्ठह तुन्भे भयवं-भणइ मुणी इत्थ उज्जाणे ॥ १८ ॥ तो मुणिकहियं-. धम्म-सोउं विनवइ पहु तुहसमीवे । गिण्हस्स महं दिक्ख-नवरं पुच्छिय सयण बग्गं ॥ १९ ॥ पणमित्तु मुणिं गेहे-पत्तो मेलितु जंपए सय
'મેં ધનમાં લુબ્ધ થઈ, તે બિચારી ભેળીને ફગટ ઠગી, કેમકે તે બીજાએ ખાધું. અને
અને પાપ તે મને જ લાગ્યું. ( ૧૭ ) હાય ધિક્ ! આટલા લગી પરને ઠગવામાં મન રાખી મેં મારા આત્માને ભારે દુઃખવાળા નરકાગ્નિને ઈધન કાં બનાવ્યો ? [ ૧૪] એમ ચિંતવીને તે થોડેક ચાલે, તેવામાં માર્ગે જતા એક મુનિને જોઈ તે આ રીતે
– હે ભગવન ! ક્ષણભર ઉભા રહે. તે મુનિ બે કે, અમે પિતાને કામે જध्ये छाये. शे: मोस्यो , हे स्वामिन् ! मी ! ५२॥या अभे भी छे ? [ १९ ] ત્યારે તે અતિશય નાની સાધુ બેલ્યા કે, તુજ પર કાજે ભમે છે, ત્યારે તે મર્મમાં અડકા હેય, તેમ તેજ વચનથી પ્રતિબુદ્ધ થયો. ૧૭ ] તે આનંદ પામી મુનિને વાંદી પૂછવા લાગ્યું કે, હે ભગવન ! તમે ક્યાં રહે છે ? મુનિ બેલ્યા કે, ઈહાંના ઉદ્યાનમાં. [ ૧૮ ] પછી મુનિએ કહેલો ધર્મ સાંભળી તે વિનવવા લાગ્યો કે, હે પ્રભુ ! તમારી પાસે હું દીક્ષા લઈશ, છતાં સ્વજન વર્ગની રજા લાવું છું. (૧૯) એમ કહી મુનિને નમી ઘેર આવી સ્વજનને એકઠા કરી કહેવા લાગે છે, અહી વધારે લાભ મળતું નથી,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
