________________
શ્રી ધર્મરત્ન પ્રકરણ.
- मुखमस्तीति वक्तव्यं यद्वा तद्वा पि बालिशाः । जल्पंति न जिતષિાનો વિશે મહાદશા | ૨૮ સાગર મા દેખાત–પ્રાંત - दितं मया। शक्यते नान्यथा कर्तु-कथंचिच्छुद्ध हतुवत् ॥ १९ ॥ हस्ते सत्कंकणे प्राप्ते-कार्य किं दर्पणेन वा । प्रत्यासन्नैव सा गंत्री-याति मित्र विनिश्चितु ॥ २० ॥ विमलोऽवोच देवं किं-धृष्टतामवलंबसे । स प्रोचे धृष्ट एवा सि-त्वया धृष्टेन वच्मि यः॥ २१ ॥ विमल स्तद्धने लुब्धः-प्रोचे सत्यमिदं यदि । तते स्यान्मम. सर्वस्वं-तावकं त्वन्यथा मम ॥ २२ ॥ क्रुभ्यं स्तद्वचसा हत्य-हस्तं हस्तेन सागरः । वभाषे कमलं श्रेष्टिन्-साक्षिकोत्रत्वमावयोः ॥ २३ ॥ श्रेष्टयाह . यद्ययं मूर्ख स्तत् किं त्वमपि सागर । विमलः प्राह किं तात-लाघवं कुरूषे मम ॥२४॥ सागरो व्याकरी देव-श्रेष्टिन् यद्येष ते सुतः । मत्पादयोलगत्यु શૈ- તતવ ચરાચરું છે ર વિશ્વ થિંતિના
વશ રાખનાર માણસોએ તે ખાસ એવું બોલવું ન જોઈએ. [ ૧૮ ] સાગર બેલ્યો કે, હે ભાઈ ! મેં તે બ્રાંતિ ખાધા વગર જ આ કહ્યું છે, તે શુદ્ધ હેતુની માફક અન્યથા કરી શકાય જ નહિ. [ ૧૮ ] વળી જ્યારે હાથે કંકણું હોય, ત્યારે દર્પણની શી જરૂર છે ? માટે અને નિશ્ચય કર હોય તે ગાડી નજીકમાં જ જાય છે. ૨૦ ] વિમળ બોલ્ય– આવી ધીઠાઈ કાં બતાવે છે ? સાગર બોલ્યો કે, તારા જેવા ધીઠાની સાથે બેસું છું, માટે હું ધીઠે જ છું. ( ૨૧ ) ત્યારે વિમળ તેના ધનપર લેભાઇને કે, જે આ વાત સાચી હોય, તે મારૂં ધન જે છે તે તારૂં થાઓ, અને નહિ તે તારૂં ધન મારૂં છે. [ ૨૨ ] ત્યારે સાગર ગુસ્સે થઈ હશે લગાવીને કમળને કહેવા લાગ્યો કે, હે શેઠ ! અમે બેન તું બહાં સાક્ષી છે. [ ૨૩ ] શેઠ બેલ્યો કે, આ તે મૂર્ખ છે, તે હે સાગર ! તું પણ મૂર્ખ કાં બને છે ? તેવામાં વિમળ બોલ્યો કે, હે પિતા ! મારી લઘુતા શા માટે કરે છે? [ ૨૪] સાગર બોલ્યો કે, હે શેઠ ! જે આ તમારો પુત્ર મારા પગે લાગે છે, એને હેડથી છુટા કરૂં. [ ૨૫ ] વિમળ બેલ્યો કે, જ્યારે હું તારું ધન લઈ લઈશ, અને તે ભીખ માગશે, ત્યારે કૂતરાઓ તારા પગે લાગશે. [ ૨૬ ] આમ તેઓ તકરાર કરતા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
