________________
૧૬૪
શ્રી ધર્મ રત્ન પ્રકરણ.
-
-
-
॥२०॥ इय सोउं तुट्ठमणो--सेणो सम्यं गहितु गिहिधम्मं । सज्झायभिंग्गहजुयं-नमिउं च मुणिं गओ सगिह ॥ २१ ॥ तो धम्मकम्मनिरएसज्झायपरे सया विसिद्धिम्मि । वढियविहवे पसरिय -पुतपपूताइसंताणे ॥ २२ ॥ बहुयाओ वहुयाओ-जहा तहा करंगरंति अन्नुन्न । गलियसि
हा तव्वयणाओ णलहंति पुता वि ॥ २३ ॥ ते. कलहंते दटुं-सिट्टी भिन्ने करेइ तो ते उ । मग्गंति मूलगेई-तमि सिठी पयच्छेइ ॥ २४ ॥ . अह सो पियाइ वुतो-दविणजुयं नियव्वरंपि पुताण । दाउं सं__ पइ कह तं-होंहिसि तो भणइ इय सिही ॥ २५ ॥ जस्स मणआलवा
ले-बट्टइ जिणनाहंधम्मक्रप्पतरू । भवणेण धणेण परेण वा वि का तस्स किर गणाणी ॥ २६ ॥ सा पुण तं पइ जंपइ-संपइ भिक्खं भमेसु गहियवयं । तह निवसेसु मुसाणे-देवउले सुन्नगेहे वा ॥ २७ ॥ .स भणइ हवेसु धीरा-इमंपि काहं कमेण नणु सुयणु । दंसेमि ताव इह
એમ સાંભળી ખુશી થઈને એને શેઠ સમ્યક રીતે ગૃહિધર્મ રવીકારી તથા સ્વાધ્યાયને અભિગ લઈ મુનીને નમી પિતાના ઘેર આવ્યા. [ ૨૧ ] બાદ તે હમેશાં ધર્મનાં કામમાં લાગેલે રહી ઉત્તમ સ્વાધ્યાય કરતા રહ્યા, એમ વખત જતાં તેની પાસે બહુ ધન થયું, તથા પુત્ર પૌત્રાદિ સંતાન વધ્યું. (૨૨) હવે બહુ વહુઓ થવાથી તેઓ એક બીજામાં જેમ તેમ ટકટક કરવા લાગી, અને તેમનાં વચનથી પુત્રો પણ ઓછા સ્નેહવાળા થઈ કજીયા કરવા લાગ્યા. [ ૨૩ ] તેમને કલહ કરતા જોઈ શેઠે તેમને જુદા કર્યો, ત્યારે તેમણે શેઠને રહેવાનું જે અસલી ઘર હતું, તે માગ્યું, એટલે તેણે તે. પણ તેમને આપી દીધું. (૨૪) હવે તેને શેઠાણું કહેવા લાગી કે, તમે દ્રવ્ય સહિત તમારું ઘર છોકરાઓને આપી, હવે પોતે શી રીતે ચલાવશે ? ત્યારે શેઠ આ પ્રમાણે બે – (२५) मन३५ या सिन३५ ४६५२३ वर्ते छ, तेरे घर, धन, भानु શી ગણતીમાં છે?[૨૬] ત્યારે શેઠાણું તેને કહેવા લાગી કે, ઠીક ત્યારે હવે માથું भुपात भाना, अने भशाप, देव , सूनां घमा २४1. [२७] us બે કે, હે સુતનું ! ધીરી રહે, એ પણ વખત આવે કરીશ, પણ તાલ તને આ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
