________________
૨૭૭
દશમે ગુણ ते संभंता सव्वे, अंतेउरिआउ कुमर कुमरीओ, सेसो परियणलोओ, तत्थारामे लहुं पत्तो. १९५
मेइणितलासणत्थं, विच्छड्डिय छत्तचामरा डोवं, कहकहवि निवं नाउं, सगग्गयं ते भणंति इमं. १९६
गयदाढ व्व भुयंगो, वारीछूढ व्व मत्तमायंगो, सीहो व्व पंजरगओ, किं झायसि रज्जभठु व्व. १९७
तो रन्ना सव्वेसि, मुणिवयणं साहियं निरवसेसं, तं मुणिय जाइसरणं, संजायं कुमर कुमरीणं. १९८
संवेगभाविएहिं, भवउव्विग्गेहि तेहि उल्लवियं, ताय अलं अम्हाणं, भोगेहिं भोगिभीमेहिं. १९९
ત્યારે તેઓ તથા રાણીઓ તથા કુમર કુમરીઓ, તથા શેષ ચાકર નફરે સર્વે વિમાસણમાં પડી તે આરામમાં જલદી આવી પહોંચ્યા. ૧૯૫
ત્યાં છત્ર ચામરને આ ટેપ છોડીને જમીન પર બેઠેલા તે રાજાને જેમ તેમ કરી ઓળખીને ગદ્ગદ્ કંઠે તેઓ આમ કહેવા લાગ્યા. ૧૯૬
દાઢ ખેંચી લીધેલા સર્ષ માફક, પાણીમાં ખેંચાઈ રહેલા મદમત્ત હાથીના માફક, અને પાંજરામાં પડેલા સિંહની માફક તું રાજ્ય ભ્રષ્ટ થઈ ને શું ચિંતવે છે? ૧૯૭
ત્યારે રાજાએ સર્વેને મુનિના બધાં વચને સંભળાવ્યાં તે સાંભળીને કુમાર તથા કુમરીને જાતિસ્મરણ ઉત્પન્ન થયું. ૧૯૮
તેઓ સંસારથી ઉદ્વિગ્ન થઈ સંવેગ પામી બેલવા લાગ્યા કે હે તાત, ભેગિ (સર્પ) ની માફક ભયંકર ભેગેથી અમારે કશું કામ નથી. ઉલ્ટ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
