________________
મુનિશ્રી હરિકેશ
આ સાંભળી ઉપાધ્યાયની આંખો લાલચોળ બની ગઈ. તેણે શિષ્યોને હુકમ કર્યો : “આ દુષ્ટને બરાબર પાંસરો કરો, નહિતર એનો બડબડાટ એ નહિ મૂકે.'
શિષ્યો ઊઠ્યા. જેના હાથમાં જે આવ્યું તે લીધું. કોઈએ લાત ને મુકીઓનો વરસાદ વરસાવ્યો. કોઈએ પાસે પડેલાં ઈંધણાનો ઘા કર્યો.
રુદ્રદેવ ને ભદ્રા આ વખતે ત્યાં આવી પહોંચ્યાં. ભદ્રા બોલી : “સબૂર ! તમે કોના તરફ તમારો હાથ ચલાવો છો ! મારા પિતાએ મને આ મુનિને જ આપી હતી, પણ તેમણે તો મારી સામે ઊંચી આંખે જોયું પણ નહોતું. ખરેખર ! આ તો ઉગ્ર તપવાળા ને બ્રહ્મચારી મહાત્મા છે. જો તેમને ખૂબ સતાવશો તો બળીને ભસ્મ થઈ જશો.”
ભયની વાત આવી એટલે બધા નરમ પડ્યા. ખોટા ઝનૂનમાં આંધળી બનેલી વિવેકશક્તિ જાગી. અરે, આપણે કેવું અપ્રિય બોલ્યા? છતાં તે કેવા પ્રેમથી વાતો કરે છે! ધન્ય છે આવા મહામુનિને, જેણે જાતનું અભિમાન, મનનો અહંકાર ને કાયાની માયા વિસારી છે !
મહાત્માને શાંત કરવા તે વિદ્યાર્થીઓ બોલ્યા : 'હે મહાત્મા ! અમારો જે કાંઈ ગુનો થયો હોય તે માફ કરો. આપ તો કૃપાના ભંડાર છો. આ મૂર્ખાઓને આપના પ્રભાવની ખબર નહિ.”
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
