________________
તીર્થકર શ્રી પાર્શ્વનાથ
શુભ ચોઘડિયે પાર્શ્વકુમાર સૈન્ય લઈ કુશસ્થળ તરફ ચાલ્યા. ત્યાં આવીને રાજરીત પ્રમાણે યવન રાજાને એક સંદેશો મોકલ્યો : “હે રાજા, આ પ્રસેનજિત રાજા મારા પિતાને શરણ આવેલા છે, માટે તેમને સતાવવા છોડી દો. અહીંથી ફરીને તમારે ઠેકાણે પાછા ચાલ્યા જાવ. જો જલદી જશો તો તમારો ગુનો માફ કરીશું.” પણ અભિમાની યવન રાજા શેનો માને? ઊલટો પાર્શ્વકુમારને ધમકી આપવા લાગ્યો: “જો પાર્શ્વકુમારને જીવતા રહેવું હોય તો પાછા ફરે.” આ સાંભળીને યવન રાજાનો એક વૃદ્ધ પ્રધાન બોલ્યો : "મહારાજ, ગમે તેમ કરો, પણ પાકુમારને લડાઈમાં આપણે પહોંચી શકવાના નથી. વળી આપણી લડાઈ અભિમાનની છે, સાચી નથી. તો નકામી શા માટે માણસોની ખૂનરેજી થવા દેવી ?”
યવનરાજાએ વિચાર કરતાં તેને આ વાત સાચી લાગી. તે પાર્શ્વકુમારને શરણે આવ્યો. હાથ જોડીને કહેવા લાગ્યો કે મારો ગુનો માફ કરો.
પાર્શ્વકુમાર કહે, “હે રાજા, તમારું કલ્યાણ થાવ. તમે મારાથી ડરશો નહિ. તમારું રાજ્ય સુખેથી ભોગવો, પણ ફરી વાર આવું કરશો નહિ.'
કુશસ્થળ નગર ઉપરથી ઘેરો ઊઠી ગયો ને યવન રાજા ચાલ્યો ગયો. રાજા પ્રસેનજિતના હરખનો પાર રહ્યો નહિ. એક તો શત્રુનો ભય ગયો ને બીજું પાર્શ્વકુમાર ઘરને આંગણે
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
