________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી ૧-૯ . . . . . . એની સ્ત્રી નૃત્ય કરતી હતી. પેલા બદમાશો તે વખતે એના પર તૂટી પડ્યા. અર્જુનને પકડીને મંદિરના થાંભલા સાથે મુશ્કેટાટ બાંધ્યો. એની આંખ સામે એની સ્ત્રી પર બળાત્કાર ગુજાર્યો.
મોડી રાતે અર્જુનને કોઈએ આવીને થાંભલેથી છોડ્યો. એની પત્ની સામે જ પીંખી નાખેલી ચકલીની જેમ મરી ગયેલી પડી હતી. આ દારુણ વેદનાએ અર્જુનને પાગલ બનાવી નાખ્યો.
એ વનજંગલોમાં નાસી ગયો. દિવસો સુધી ત્યાં કાંઈ સાધના કરી. કહેવાય છે, કે આ સાધનાથી એનો રંગ કાળો થઈ ગયો. એના બે દાંત દંકૂશળની જેમ બહાર નીકળી આવ્યા. એના નખ મોટા તીક્ષ્ણ ને ઝેરી બની ગયા. એની ચામડી કાચબાની પીઠ જેવી કઠોર બની ગઈ. એના પગમાં પાંખો આવી.
એક દહાડો એ નગરમાં આવ્યો, ને પેલા છએ જણાને શોધી શોધીને–એનાં કાળજાં નખ વતી ચીરીને ઊના ઊના લોહીનું પાન કરી ગયો. એક સુંદર સ્ત્રીને રૂના ગાભાની જેમ ચૂંથી નાખી. તે દિવસથી એ રોજ સાત માણસોના જીવ લે છે. છે પુરુષ ને એક રૂપાળી સ્ત્રી ! રાણીજી, ભલભલાનાં પાણી એની પાસે ઊતરી ગયાં.”
સાંભળનારાઓએ આંખો મીંચી દીધી. દૂર દૂરથી ભયંકર કાળજા કંપાવે તેવી ગર્જનાઓ આવી રહી હતી. કાચા મનના
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
