________________
ચક્રવર્તી સનતકુમાર
ગીતગાન ને જમણ પડ્યાં રહે. સનતકુમારને પણ એમ જ થયું. ઘોડાની પ૨ીક્ષા કરવા તરત જ ઘોડે પલાણ નાખ્યું. ચાબુક લીધો, પણ તે ચાબુક ઉપાડે તે પહેલાં તો ઘોડો ઊપડ્યો. સાથે બીજા રાજકુમારોએ પણ ઘોડા દોડાવ્યા. પણ આ ઘોડો તો કોઈ અજબ ! શું એની ચાલ ! શું એની ઝડપ ! એ તો બધાની આગળ વીજળીવેગે દોડવા લાગ્યો. બીજા બધા પાછળ રહી ગયા. કુમારે ઘોડાની લગામ ખેંચી, પણ ઘોડો તો વેગ વધારતો રહ્યો. જોતજોતાંમાં કુમારને લઈને એ બધાની નજર બહાર નીકળી ગયો.
ઓ જાય, ઓ જાય, સહુ બૂમાબૂમ કરવા લાગ્યા, પણ ઘોડો અને તેનો અસવાર અલોપ થઈ ગયાં.
વસંતની મજા ઊડી ગઈ. બધા રોતાં કકળતાં રાજા પાસે આવ્યા. રાજા કહે, પાઘડીનો વળ દેનાર સહુ ઘોડે ચઢો, કુમારને પૃથ્વીના પડમાંથી પણ શોધી લાવીએ.
સોદાગરને લીધો સાથે. સોદાગર કહે, જરૂ૨ એ ઘોડો દેવતાઈ હશે. કદી કોઈને પોતાની પીઠ પર ચઢવા ન દે, આજે એણે હોંશે હોંશે કુમારને બેસવા દીધા. મહારાજ, આઘેરા વનમાં યક્ષો ને વિદ્યાધરો વસે છે. એમની કુંવરીઓ માનવજાતને પરણવા તલસે છે. તેઓ આવા ઘોડા છુટ્ટા મૂકે છે. કોઈ દેવતાઈ રૂપવાળો ઇંદ્રના જેવા બળવાળો પુરુષ દીઠો કે લઈને નાસી છૂટે છે.'
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
