________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી : ૨ - ૯
દેવતાઓનાં જ રૂપ આવાં હોય. જે સનતને જુએ એ મોહ પામે. સનત આનંદે ઊછરતો મોટો થયો. પિતાએ તેને સારી રીતે ભણાવ્યો. તેના માટે મોટા મોટા પંડિતો રાખ્યા. તેમની પાસેથી તે બધાં શાસ્ત્રો શીખ્યો. એમ કરતાં તે જીવાન થયો.
મહેન્દ્ર નામે તેનો એક ભાઈબંધ. ઘડીએક બંને વિખૂટા ન પડે. બંને હસતાં ૨મતાં મોટા થયા.
એક વખત વસંતઋતુ ખીલી ઊઠી છે. રિવાજ મુજબ વનના માળીએ આવીને તેની વધામણી આપી, એટલે સનતકુમારને વિચાર થયો : ચાલો વસંતનો આનંદ માણીએ. અને બધા થયા તૈયાર. અબીલ, ગુલાલ ને કેસર લીધાં. અત્તરફૂલેલના શીશા લીધા. સંગીતનો સઘળો સાજ લીધો. મેવામીઠાઈના કરંડિયા લીધા. પછી આવ્યા નગર બહાર ઉપવનમાં.
ત્યાં અબીલ-ગુલાલ ઉડાડ્યાં. કેસર ઘોળીને તેની પિચકારીઓ છાંટી. વીણા ને સારંગી છેડી ગીતગાન કર્યાં, પછી મેવામીઠાઈ જમવા બેઠા. એવામાં એક સોદાગર પાણીપંથો ઘોડો લઈને ત્યાં આવ્યો. રાજકુંવર જાણીને તેને ભેટ કર્યો. તેના મનમાં એમ કે તે પસંદ કરે તો બીજા બધા ઘોડા વેચાય.
રાજકુંવરને વહાલા હાથીઘોડા. જો તે મળ્યા તો
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
