________________
શ્રી શત્રુંજય સૌરભ
ગરાસદારે અને શેઠ શાહકાર બધા તેમને પોતાની મિલ્કત આપતા અને શેઠને ત્યાંથી અધી રાતે તે પાછી મેળવી શકતા. એક વખત એક ગરાસદારને ઈર્ષાર વેપારીએ ભંભેર્યો, સવચંદ શેઠ બોટમાં છે. તમારી મૂડી હવે પાછી મળી રહી. ગરાસદાર મુંઝા. સવચંદ શેઠને ત્યાં આવ્ય, પિતાના કુમાર સાથે મનદુઃખ થયું છે, અને કુમાર બધી મૂડી આપવા કહે છે તેમ બહાનું કાઢી માગણી કરી, લાખ બાબાશાહીની વાત હતી. પેઢીમાં આજે એટલી સીલક નહોતી. વહાણે આવ્યા ન હતાં ઉઘરાણી જલદી મળે તેમ નહતી. પ્રતિષ્ઠાને સવાલ હતે. થોડી મુંઝવણ થઈ થડીવાર વિચાર કરી અમદાવાદના પ્રતિષ્ઠિત સેમચંદ શેઠ ઉપર હુંડી લખવા બેઠા. હુંડી લખતાં પિતાની શાખ કેવી રીતે રહેશે તેને કંપ અનુભવ્યા. બે આંસુનાં ટીપાં પણ હુંડી પર પડી ગયાં. ગરાસદાર હુંડી લઈ સેમચંદ શેઠની પેઢીનું નામ પૂછતે અમદાવાદ આવ્યો. શેઠ બહાર ગયેલા મુનીમે હુંડી જઈ સવચંદ શેઠનું ખાતું શોધ્યું, પણ આખી ખાતાવહીમાં સવચંદ શેઠનું નામ ન મળે, ગરાસદારને શેઠ આવે ત્યારે આવવા સૂચના કરી. આથી ગરાસદારને શંકા પડી. લાખ બાબાશાહીની રકમની ચિંતા થવા લાગી. ન ખાધું, ન પીધું, બે કલાક આંટો મારી પાછા આવ્યા. સોમચંદ શેઠ હુંડી તપાસતા બેઠા હતા. મુનીમે સવચંદ શેઠના ખાતાની ચકખી ના સંભળાવી દીધી. હુંડી વાંચતાં વાંચતાં ધ્રુજેલા હાથે લખેલું લખાણ અને આંસુનાં ટીપાંના ડાઘથી વસ્તુ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
