________________
પ્રકરણ ૭ મું કહે તે આપી દઉં.”
મશ્કરીમાં તેને બધા બડાડ મંત્રી પાસે લઈ ગયા. મંત્રીરાજ! આ શેઠ પિતાની સાત દામની માયા શ્રી શત્રુંજય ઉપર ખર્ચવા આવ્યા છે.” મંત્રીને આશ્ચર્ય થયું, પિતાની પાસે ભીમાને બેસાડી નામ-ગામ પૂછયું. ભીમાએ બે હાથ જોડી કહ્યું કે “મહારાજ, હું ટીમાણાને રહીશ છું. આસપાસના ગામડામાં ઘીની ફેરી કરું છું. આપ પધાર્યા છે તે જાણી યાત્રા કરી આપના દર્શનાર્થે આવ્યું છું. અમારા જેવા ગરીબનું શું ગજું, પણ મારી માયા મૂડી જે આ તીર્થના પાયામાં પડે તે માટે બેડે પાર થઈ જાય, મારી ભૂલ થઈ હોય તે માફ કરશે” બાહડ આ સરલ ભાવના જોઈને મુગ્ધ થઈ ગયે. તેમજ ભીમાને ધન્યવાદ આપ્યો.
ભીમે ઘેર ગયે એટલે સ્ત્રીને વાત કરી. એટલામાં ગાયે ખીલે તેડ્યો ને ભાગી. પત્નીની આંખમાં આંસુ આવી ગયાં કે-આ ગાય પણ ચાલી? જુઓ તે ખરા, પણ
જ્યાં ખીલા પાસે જાય છે, તે ધનનો ચરૂ દેખાયે. તે લઈને ભીમે ગયે બાહડમંત્રી પાસે. મંત્રી તે આ હકીકત જાણી આનંદિત થયા. ભક્તિનું ફળ તાદશ જોઈને તેમની શ્રદ્ધા વધી, ભીમાએ આ લક્ષ્મી પુણ્યકાર્યમાં વાપરી. ધન્ય એ શ્રદ્ધાને.
સવા સમાની સ્થા
વણથલીના સવચંદ શેઠ અગ્રગણ્ય વેપારી હતા. પ્રામાચ્છિતા પ્રતિષ્ઠા અને શુભનિષ્ઠા એ એમને મુદ્રાલેખ, મોટા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
