________________
પ્રકરણ ૭ મુ
૭૭
ડાસીમાએ પૂછ્યું, ભાઈ ! શેના આદેશ આપેા છે ? ’ • માડી ! આવતી કાલના જમણુના.
>
૮ ભાઈ! મને એ લ્હાવા લેવા દ્યોને ? મારી ભાવના પૂરી થશે ?’
પણ માડી ! આ તે આવતી કાલના જમણુવારની વાત છે. આ કાંઇ આરતી મંગળદિવાની એલી નથી, સમજ્યા માડી !’
‘ભાઈ સમજું છું ! મારાં એવાં અહેાભાગ્ય કાંથી કે સંઘ સમુદાય મારૂં આંગણું પાવન કરે ને પ્રસાદી ચાખે. પશુ ડોશીમા જાગૃા છે. આ જમણમાં કેટલુ ખર્ચ આવશે ?'
(
‘ ગગા ! છતા હું શું જાણું ! પણ જે થાય તે ખરૂ તેની શીઘ્ર ફીકર કરવી? ભલેને લાખ થાય !
"
આ સાંભળી સંધવીએ અને આગેવાના સ્તબ્ધ થઈ ગયા. ડાસીના દેદાર જોતાં તેની આટલી મધી શક્તિ જણાતી નહાતી.
માતાજી એટલા બધા રૂપીઆ જોઇશે, કે ન પૂછે વાત, એ કયાંથી કાઢશે ?
"
"
ગગા કેટલા બધા રૂપીઆ તારે જોઇએ, લે માંડ ગણવા ને માંડ ઉપાડવા. ’ કહીને પાસેની ગાડીના ગાભેા ચીરી તેમાંથી સેનામહેારના વરસાદ વરસાવ્યેા. અથા આશ્ચર્યચકિત ગઇ ગયા, અને ધન્ય ધન્ય ખેાલવા લાગ્યા.
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International
